Vorig jaar hebben we een designzetel gekocht. Deze zetel wilde ik altijd al, maar mijn man vond het maar een frommelding. En dan had ik de prijs nog niet vermeld. En toen waren we aan zee. En daar stond de frommelzetel in de etalage. Mijn man ging erin zitten en bleef. Zodat ik verplicht was de zetel te kopen. Ze pasten prachtig in onze living. Precies zoals ik het me altijd al had ingebeeld. Maar toen geraakte mijn man niet meer uit de designzetel. Zijn rug. Zijn nek. Zijn staartbeen. Ik heb de frommelzetel verkocht op tweedehands.be aan een vrouw die altijd al een frommelzetel had gewild. Mijn man heb ik er eerst zachtjes uit gehesen.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.