Sushi met kogelvis. Doen of niet doen? Suki zit in een tempel, ergens in Japan. Ze droomt weg tijdens het eten van sushi. Haar gedachten dwalen af naar haar mama. Zij stierf onlangs door het eten van fugu. Dit is kogelvis en mag alleen maar door gespecialiseerde chefs klaargemaakt worden.
Suki zit eenzaam en alleen in de tempel. Er is niemand rond haar. Het is er stil. Iedereen wacht in hun eigen huis bang de voorspelde aardbeving af.
Suki ziet er heel mooi uit. Ze draagt een traditionele roze kimono met witte bloemen. Haar lang zwart haar zit in een dot, met roze strikjes rond. Haar vader heeft haar al een paar keer geroepen, maar Suki is eigenwijs. Ze wil niet naar binnen gaan, ze wil op de plaats blijven waar ze zich verbonden voelt met haar mama.
De aardbeving komt. Ze is zwaar. De aarde schudt en beeft. Maar in de tempel staat de wereld stil. Suki wordt beschermd door de ziel van haar mama.
De tempel was mooi. Nu liggen de bloemen op de grond, de standbeelden zijn kapot maar Suki is weg, weg van de aarde. Ze zit nog altijd met haar gedachten bij haar mama.
Ze ziet haar mama. Ze is blond, ze heeft een blauwe kimono met rode visjes aan. Ze praat met haar mama. Ze is blij. Opeens is ze weg. Suki roept. Er komt geen antwoord.
Ze kijkt rond. Ze ziet alleen maar kapotte dingen. Ze ziet ook haar papa. Hij huilt. Haar papa kijkt naar haar. Hij kijkt snel weg. Suki gaat naar haar papa. Ze denkt: 'Wat is er mis met hem? Ligt het aan mij?’.
Ze maakt een grap: ‘Mama had zo’n slechte kledingstijl’. Haar papa grinnikt: 'inderdaad schat, inderdaad’. ‘Waarom huil je papa?’, vraagt Suki. Hij antwoordt niet.
Een paar minuten later vraagt haar papa: ‘Heb je kogelvis gegeten?’
Suki antwoordt: ‘Neen, ik kan het niet.’ Suki lacht en zegt: ‘Nu nog niet, ik weet niet hoelang het gaat duren, maar ooit gaat het lukken.’ Haar papa antwoordt: ‘Maak niet uit schat.’
Hij stelt een vraag: 'Wil je vanavond naar filmpjes van vroeger van jou kijken?’
Suki antwoordt: ‘Neen, ik blijf liever hier, ik ben hier bij mama.’