Het richt zich vooral tot diegenen, die dauw hebben gezien,
die meerdere keren vriendelijk ja hebben geknikt,
bij het zien van vaak ambivalente toestanden,
die maandenlang de teerling nogal stroef hebben geworpen & bevonden,
die elkaar liefhebben.
Het is een spelen van komen en gaan, van leeg van rol te wisselen,
in goede & slechte dagen.
Het kan me niets schelen waar je gewenst bent,
waar je maand, week en dag gevonden hebt.
Waarachtige gewaarwording speelt met mijn voeten,
ondanks tenen telkens de hoek om sluipen, in hoop op meer,
meer van dromerige dagen, uren, zelfs tegen dat het donker werd,
besloot het weer de gehele schijn van de situatie te verdraaien.
Ik ben mijn functie compleet vergeten,
pas toen dergelijke lieden de zelf ontplooide sierlijk bevonden woorden
op elkaar toepasten, leken de stukjes als vanzelf in elkaar te vallen,
als een snelstappende man op terugweg de vergeten conversaties
weer op gang brengt, zorgt dat voor kippenvel momenten,
zodoende men de lach op ieders gezicht nooit zou vergeten.