futiele beloftes van verandering

Als je vindt dat je teveel tettert
zwijg dan
of tetter gewoon door je ligt toch al
op de achterkanten van de tongen
klaar om doorgeslikt of uitgespuwd te worden

als je vindt dat je altijd je gelijk wilt hebben
maak je dan niet moe
je hebt toch weer gelijk

maar het is futiel
niets meer nul op het rekest dan verandering
in het karakter steken
de uitkomst sofistisch op hoepels
alsof je valse lucht kunt trekken
op de longen het ademen is geen cijferen

zijn wij niet interne monolieten, wel dan

Gij zijt gezegen hier in het bestaan
laat je armen dan ook maar hangen
zoals ze onder de schouders gehangen zijn

Ook ik ben gezegen in jouw bestaan
wijl ik me leg te vermeien in jouw kleine kantjes
alleen de kleine kantjes maken een mens zo mooi
een portret 'afgrijzen' genaamd
olieverf op doek de perfecte mens uitgebeeld

en wees gerust ook ik
als ik mijn hielen laat zien aan
't gezelschap
ga ik ieders tong rond zoals éénieder

op 't monoliet gelegd

't slachtblok