ik ben in mijn eigen chromatozoïsche soep verdwaald
terwijl ik het vroeger zonder moest doen
gebeurt het nu allemaal kunstmatig
en boeit al het andere nog mateloos
niemand is ooit teruggekeerd
uit dat leven van toen
sporadisch in een echo verschanst
tussen het steen en aanverwanten
trek in een spoor van slijm vanuit zijn
tafelpoot tot recht in mijn hart
zolang het brood maar blijft blinken
ergens achterin de roodbesneeuwde zaal