Katherina

Gebruikersnaam Katherina

Poëzie

Teksten

Rothuis

  thuis wat is thuis eigenlijk   (ik vrees thuis) thuis is buiten gebruik  (altijd en overal)               de laatste geesten die er verre van spitant in hebben geleefd zijn naar de andere kant van het verhaal ontsnapt   hun kippen hebben ze laten verhongeren  en  verkommeren als rottend fruit in een muffe afgesloten keukenkast de oogjes uitgehold tot op het bot bijna                                                                                                                                          het eens tot in de puntjes verzorgde verenkleed meedogenloos door de versniperaar gedraaid hun markante schittering in lege wijnvaten  gedumpt   en ze via het smalle keldergat  naar de dieper gelegen lagen van gods verlaten avondland gerold waar eeuwenoude mot en roest niet langer meer dezelfde moeder delen   hun kruimels smeuïg aan vreemde handen mogen blijven kleven                                  

Katherina
0 0

Kruisopschrift voor een leeghoofd

  alleenspeler einzelgänger   gij hebt gij de oevers van uw godverlaten donkere gedaante eindelijk verlaten en het evenbeeld van mijn ongeboren broer bestormd met een gruwel die onstui mig in u diert   wolf op het eenzame pad gij   verschuilt gij u nu dan in de kronkels van de lijzige lucht die voor u uit glijdt met een zwak en kwetsbaar hart voor ogen dat al blaffende gedoemd is ten grave gedragen te worden    na de laatste zware flikkering van haar ovenblauwe bakkerslucht  te hebben gekust    

Katherina
0 0

zonder titel

    ze heeft de oorbellen gevonden maar niemand zal me geloven  wanneer ik zeg dat ze aan het imposter sydroom lijdt en dat het gedruis dreigt aan te zwellen daar waar ze de oorbellen onder haar tong  bewaart en dat ze zullen smelten in de vochtige kalmte van haar donkere kamer een ruimte die ze nooit heeft kunnen delen met haar ongeboren herderskind omdat het te donker was om het te kunnen weten te wereldvreemd besnaard voor iemand die nog maar een dag geleden hongerig  tussen haar kleine slachtrijpe borsten tevergeefs naar troost en onderdrukking had gezocht              

Katherina
0 0

zonder titel

  het wordt donker, niemand weet dat je bestaat, dus laten we naar binnen gaan   waar de hitsige honingbijen ons verwachten waar ze samen met ons zullen bidden heer, o leer ons pijn beminnen   en we vergast zullen worden daar, ja daarbinnen op raten overvloeiende van gifgroen ongeluk    en we geheid de vraag op onze antwoorden zullen krijgen in onuitwisbaar koningsinkt  dat bitter uit hun ogen vloeit              

Katherina
5 0

wonderding

           ik vermoed verdwaald te zijn in het bos van mijn eigen gedachten gedachten gedachten gedachten gedachten gedachten gedachten gedachten gedachten gedichten gedachten en gedachten gedachten gedachte                      mijn gedacht vermoedelijke invalshoeken vermeende in het gelid gebrachte apostelen allemaal opgeslagen in mijn hete overmoed overschilderde benauwdheid            in dit gezocht gezicht van mij gezicht van mij gezicht van mij gezicht van mij gezicht van mij gezicht van mij gezicht van mij niet dat van hem maar dat van mij gezicht van mij gezicht van mij gezicht van mij gezicht van mij                  gezicht van me

Katherina
0 1

Meisjesdroef

  in het ochtendbloed verdwaald  tussen de plooien van mijn diepste gedachten  voel ik je brönte-hart donkerzoet in mijn keel kloppen.                      denkende dat ik de enige ben die haar onderrokken woest laat ritselen wanneer het geluid  zijn ogen voor de leugen verzwijgt op dit vroeg onchristelijk uur vergis ik je van mijzelf en ontsteekt je ijzige stilte mijn mijmeringen tot een woestheid in wording terwijl de dag lauwwarm aan mijn vingertoppen likt wetende dat ik de enige ben  

Katherina
0 0

Malcolm

                 Haar moeder  stond op de foto. Je had hem meermaals uitvergroot voor de nodige gemoedsrust na de veelbesproken val. Je zag duidelijk de haargroei op haar bovenlip en ze was er trots op, had ze gezegd. En dat ze het allemaal onder controle had. Vraag het haar.                                                                                                                                                                       Ja toch malcolm?   Waarom vraag je het haar niet?    

Katherina
0 0

III

  het zwijgt het          verdwijnt mee                  met de oude versie van zichzelf                                        ontstaat hier      een nieuwe            aan de rand van                 de hooggegrepen stijle trap                          waar netelthee zich                                in eigen sap                                     verliest    

Katherina
14 2

Nacht-gen

  Op de avond van zijn vertrek cirkelden de raven boven mijn hoofd. Ze brachten het brood met de ziel er nog in en legden het op mijn tong. Het wasgoed rook naar stille zaterdag, katoenen droombeelden waar je zelf voor koos                en die op lange termijn de waardheid verpletterend zacht wisten te resoneren.  

Katherina
2 0

Zijn nectar

  zij geeft hem haar nummer herinnnert zich het mantelstuk dat in de berging ligt: een vergiftigd geschenk geloosd in de rivier   hardhandig uit mijn eigen maanlicht geboren, op naam van de rotsen die schreeuwlelijk langs de snelweg vallen  

Katherina
3 0

Opleiding

toegepaste grafiek

Publicaties

-Achter de Deur(illustraties en tekst)

-Izewich of het meisje dat niet beter wist(illustraties en tekst)

-Hier doet het geen pijn, door Heidi Ennekens(illustraties)

-Papa is een held, door Bertie Persoons(illustraties)