De lente waaide voorbij,
zoals ook de winter was voorbij gevroren.
Er leken geen seizoenen meer
sinds de herfst zijn twee opvolgers ontbladerde.
.
Het bleef koud, nat en kil
en de vijfde maand sukkelde van de kalender.
.
Zwangere wolken dreven eindeloos voorbij,
alsof de zon ophokplicht had gekregen.
Het weer leek niet meer van de grond te komen
met temperaturen onder vijftien graden.
.
De terrassen vochten met de politiek en plexiglas
als openluchtzwembaden voor mensen met kleren aan.
.
Het ging ooit wel weer goedkomen,
als de staatsgreep van de herfst werd verslagen
door een leger van warmte en zonnestralen
en we vol nostalgie zouden terugdenken aan die eeuwige herfst.
.