Onze waterzuiveringsstations
gevuld met tranen.
Verdriet gestationeerd,
wagons gevuld met leegte.
Door de straten galmt het bijhorende gesnik,
door het toedoen van mensen die een urinoir
als mond dragen, jullie allen gun ik van harte; de pedagogische tik.
Net als de trein, banen wij een weg
door het leven. Al dan niet voorbestemd,
dat laat ik in het midden. Maar we sleuren
allen wel iets mee, eerste klasse een aktetas,
de “tweederangs” zit door hun in zak en as.
Maar we worden allemaal gestationeerd,
in hetzelfde station. Het is zoals het is,
wensend naar hoe het anders kan.
De wereld is geteisterd met vreselijk gemis.