Ze vonden haar onthoofd terug
de kip, amper vier jaar.
De slimste van de hoop
maar voor de steenmarter te traag.
De dood met gestrekte poten
op een bedje van gedroogde es.
Ze hoorden niets, zagen bloed noch pluimen
maar wel een ei, nog warm in het nest.
Nu graven ze een kuil en zoeken een doos,
ze doen het snel, voor het donker is.
Nodigen de andere kippen uit voor een laatste woord,
strooien maïskorrels op de kartonnen kist
(het pootje – stijf - past er net niet in)
Morgen zullen ze de ren uitrusten met ultrasone wering,
het hok insmeren met anti-marterspray,
de kieren dichten met plukjes hondenhaar
maar vanavond helpen ze de kippen naar binnen
en zoeken een warm verendek bij elkaar.