laatst zag ik er weer één
zo’n zure geit vol zurigheid
laf van op of achter uit
haar (virtuele) altaarsteen
spoot ‘t akelige beest
haar gras tot gruis
vermalende monstermond
onvermoeid de grootste onzin in het rond
het groene gruis was ‘t meer dan moe
ik riep de geit heel moedig toe
hou daar nu onmiddellijk mee op
of ik grijp je bij de lurven
(precies of ik dat zou durven)
en ik bijt hem eraf, die zure ouwe kop
smalend richtte ze hem op
spottend keek ze haar belager aan
(god zie dat naïef konijn daar gaan)
en dus, zoals beloofd
(en zoals het moet ook helemaal verdoofd)
hielp ik de geit geheid
(en met haar al haar zurigheid)
het spreekwoordelijke hoekje om
u zegt?
is dit echt?
ach neen, geen zorgen
ik zever en ik zwans maar wat
we zijn ondertussen al weer morgen
ze staat daar vast nog altijd
die zure geit vol zurigheid