Het vieze te zien
niemand kijkt door zijn ogen
zwarte mist als een galgentaal
Stroppen met meesters
als kleinschalig eiergelach
doorstroom van naaktheid
spuwen naar harteloosheid
Vies beschonken met vuile taal
Krankzinnige schaduwen
welke warmer
dan een deken
huil, schreeuw zwart
onmacht en gevoel versplinterd
ogen doorbroken
als naalden waar
men door kruipt