wat mijn welzijn betreft ben ik onnozel
doe het verlangen van de tafel weg
mijn stem vindt amper steun als ik iets zeg
al jaren leef ik tussen schuld en wrevel
dat mijn longen in een laag stof rouwen
en alleen maar zingen na een sigaret,
blijft voor mij een sober geschetst portret
waar ik maar zelden iets naast kan bouwen
toch rijd ik graag nog over de brede baan
die prima bestraat is en er goed bij ligt
en af en toe een opstopping veroorzaakt
het zingen van de longen stemde voldaan
het inhaleren kreeg een grimmig gezicht
achter het grijze masker heb ik gestaakt