Vier me als de koning die nooit
Een ster heeft aangeraakt
Ik ben zoveel minder
Eenzaam krot van drijfhout
Open voor mijn volk van vijf
Goede vrienden die keken naar het vuur
Ik zat op het dak te rouwen in de nacht
Wenste dat mijn duim even de dakverlichting
Wegvagen kon
Op zoek naar de hemelse schakelaar
In mijn gedachten van grootheidswaanzin
Kartonnen troon, gemaakt uit ironisch gelach
Ligt nog in de bergen voor hij die meer kan zijn
Als troostprijs voor kerken en kathedralen