Ik ben nu halverwege
met twijfels die van zichzelf zijn gaan houden,
genesteld op plaatsen die ik nooit zelf heb bedacht
ik demonteer mezelf,
tracht het geheel te overzien,
maar hier ter plaatse ben ik voor meer dan de helft blind
mijn voertuig lekt een geweten, sputtert als prille dromen
en valt stil bij het doorkruisen van ondiepe wensen
ik takel mezelf,
maar voor het woord dat in mijn keel blijft steken,
komt alle hulp te laat
in de afstand tussen wat ik denk
en wat zich nooit voordoet,
zit het verlangen naar een thuiskomst geklemd