Geloof niet dat iemand je begrijpt.
We geven krachten uit aan mensen.
Uiteindelijk hebben we niets bereikt.
Van de resoluties die we wensten.
Hoe ben ik geïsoleerd opgegroeid?
Spreek ik meer over de harde levens?
Ben ik ooit groter dan dit uitgebloeid?
Spuug verachting over medewezens.
Carpe diem is een kut uitspraak.
Niet meer verlangen naar het lijk.
Van hem die zich met die quote vermaakt.
Naar het harde leven streven we reeds gelijk.
Tegenwoordig valt de verslaving te vinden.
Een emotie in de haat die ik vroeger droeg.
Nu in geluk te ontginnen.
Is dit het harder leven waar ik om vroeg?