oh bee oh bee
in me thou seest
some beauty
little beast
we prayed in spring
loved summer sun
found no decay
twin halcions
sang gospel tunes
on happy days
now greyish dust
and silence loom
early evening shade
has come it favours
all my darker colours
faulty flowers fade
cruel endings doom
oh bee oh bee
whilst I'll hang
shalt thou live
shalt thou see
black blossom thrive
whilst I'll die
away shalt thou
tiny bee try
bitter nectar
high up in this
my deadman's tree
Dat in het appartement dat hij huurde boven de Delhaize naast een grote voorraad bier ook nog meer memorabele wapens lagen en hoe opwindend het wel kon zijn om aan dat moordgerief te ruiken, zou hij haar op een andere keer vertellen want nu ging het geweldig, verrukkelijk zelfs met die lossere tong en zonder pijn in de kaakgewrichten. Aan zijn vlaskop trok ze hem dichterbij, krulde zich bij de eerste aanraking de rug en heuvels van roze, stijve gelei verrezen uit een steppe van ribbelig vlees.
De originele opname bestaat nog steeds, een bandje dat de wreedste der slapende beesten zou wekken. Ik had scheefgeslagen bij dokter Fraeyman, die psychiater te Lapscheure met zijn rare remedies, helende groepsreizen naar Lissabon, fado die de ziel doorboorde, en kamers met doornloos rozenbehang, met zwartjes wier gaatjes alle miserie wel zouden verzwelgen.
'If she lives till doomsday, she'll burn a week longer than the whole world.'
Fraeyman had telkens voorgelezen, in kleermakerszit en bij elke sessie, uit zijn verzamelde frases, The Comedy of Errors en het liefst nog reciteerde hij de sonneten van The Black Lady, maar voor Ignace was het eender, was het worst, zolang hij die gevoelens maar begraven kon, als ze maar kwam de verlossing, die warme hagel uit de ijzige wolken, als hij maar deels zijn droevigheid verloor, de demonen van de nacht verdwenen, hij zijn zijn ware ik even vergeten kon.
In die tijd stond BOB nog gewoon voor Bee Oh Bee, en voor Guinness, gore parodieën op de romantiek, billen overgoten met de diepe kleur van gebrande mout, voor de erotiek van de betere zwijnen, kon men terecht in Oostkerke, aan de Stinker en de Blinker, in De Harmonie, het dubieuze etablissement van Sappige Siska. Fraeymans eigen vrouw was er niet weg te slaan, net als Didier D. van de opsporingsbrigade. Ook dr. Bellens kwam er vaak. Hij zou later in Algiers l' Amuse Gueule, een moleculair restaurant openen, samen met zijn vrouw Christaline, die jarenlang bij Union Carbide had gewerkt.
Licht werd het en het gillettemes lag op de grond. Lang had het niet gebloed. Ze had er verstand van, ik was uitgeput en ze gooide haar Jupilershirtje dat niet snel genoeg uitgegaan was en ik gescheurd had, in de openstaande vuilbak. Voor een driepunter stond ze niet ver genoeg en “of ik daar een propere douche had en dat ze voor de geur van dat moordgerief misschien wel eens naar mijn appartement boven de Delhaize zou komen”.
Ik knikte toen ze vertrok, haar roze pull over die zwarte beha, naar de Lunch Garden in Jabbeke, waar ze werkte en de mensen zelf hun eigen gele zeik konden tappen.
'Dark ladies rule the world', deel 1 van het kortverhaal 'Harmony Gold'
uit de reeks 'Ignace Somers'
(het gedicht is een in memoriam)