De vloek der onzin
daalt over de velden;
gebukt onder de last van het leven
kruipt de tijd te traag vooruit
en kan ons niet ontlasten.
Ons, Wij, de uitverkorenen,
gemaakt om het geschal te verblijden,
geschopt in de poging alles nog te redden.
Maar de nonsens neemt weer over.
Roepen, schrijen, brullen,
Wat maakt het nog uit?
De aarde is zo dor,
Verdoemd door het moment
dat maar niet komen wou.
En zie de bezopenen hier staan
schoorvoetend richting genade,
stap na stap in het slijk
maar hun sporen zijn onvergeeflijk.
Ze zullen in hun naaktheid verrast worden,
de volheid van de toorn
zal de lijven geselen
en doen denken aan weleer.
Dwaasheid is het enige wat overblijft.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.