heenbrief aan elinor

Eliot
18 okt 2025 · 9 keer gelezen · 1 keer geliket

 

En scrollend verliet hij de feestzaal in 

haar zijden onderhemd in een toestand

van tomeloze ontreddering

 

gespeeld of niet

had hij alle voortekens genegeerd

 

in de taal van haar lede ogen haar kleine binnenkamer

ontvlucht en zich al scrollende een weg

via het brandende dak 

 

naar het eeuwige hemelse firmament gebaand om

zonder voorspel of vaste plan in een smalle rotsspleet

te verdwijnen

 

want god, wat is het hier toch zo verlicht, dacht hij stiekem  

en hij had het allemaal voor bekeken gehouden 

had haar vertrouwde geur hem niet gevonden

 

via het brandende dak en de vuige ingestorte vloeren met hun

slachtverdoofde holle

kaken.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Eliot
18 okt 2025 · 9 keer gelezen · 1 keer geliket