Aan de hand van moeder, niet klam, nog kalm.
Niet rennen op het natte dambord, elk resultaat telt.
In diepte ademen, als blakende vis in badpak.
Aanstalten maken, armen naast eigen kracht.
Een massa mensen, beladen stilte in evenwicht.
De vis worden, mijn heldenduik voltooien.
Terugblik op de stijl, de pauw in het lichaam, techniek.
Veren opsteken als het eigen haar in een speld.
Het applaus doorheen de buiging, denken aan een taart.