Natascha was nog niet eens geboren en Ignace Somers zat vastgevroren, ergens in Groenland, in een vat met zuur, twee knikkers, eeuwig ijs en permafrost.
Toen had ik twee tantes, tante Micheline en tante Hannelore. Het waren voor die tijd beiden moderne vrouwen. Het leek alsof ze de hippiejaren intens beleefd hadden, al is dat moeilijk te geloven als ik je zeg dat in 1968 nog kinderschoenen droegen. Micheline was twee jaar ouder dan Hannelore en had met de jaren geen onaardige borsten gekregen. Ze stonden iets wijder dan die van Hannelore en haar tepels wezen meer naar de hemel.
Mocht ik het ooit in mijn hoofd halen een naakt vrouwenlichaam te schetsen, dan zou ik toch net iets sneller het beeld van een naakte tante Micheline oproepen dan van een blote tante Hannelore, al hebben ze beiden door de gebeurtenissen in mijn leven sterke herinneringen, ik mag zelfs zeggen ‘sporen’ nagelaten. Helaas ben ik geen goed tekenaar en als ik me in een bui van tegelijk creativiteit, woede en melancholie toch aan een houtskooltekening zou wagen, dan zou ik me allicht beperken tot enkele details.
Tante Hannelore had wel een iets malsere kont dan die van tante Micheline en ze stond ook op stevigere benen. Tante Hannelore had lange haren, droeg vaak losse kleedjes en twee vlechten die elke over één sleutelbeen hingen en zo verder naar onderen een zachte borst zochten voor hun einde. Micheline had haar tot aan de schouders, met de kleur van mahonie en schminkte graag de bovenste oogleden fel hemels blauw, terwijl tante Hannelore op dat vlak veel bescheidener was.
Mocht je er zelf een beter beeld op willen plakken, dan kan ik je zeggen dat tante Micheline eerder een ‘Hanna Viek’ was en tante Hannelore een ‘Uschi Digard’.
Het is niet omdat ik de lichamen van mijn tantes zo in detail probeer te beschrijven dat je moet denken dat ik dat zoveel belangrijker acht dan hun innerlijke kenmerken.
Of vind je dat ik ook het lichaam van mijn moeder moet beschrijven, hoe zij er in die tijd uitzag?
Zij was de oudste, negen jaar ouder dan Micheline. Er zaten zo veel kraamloze jaren tussen omdat mijn grootvader voor een baggerbedrijf werkte en één jaar na de geboorte van mijn moeder naar Qatar vertrok. Hij bleef daar zes jaar en mijn moeder zag hem in haar kleuterjaren enkel met kerstmis, een week of drie in de zomervakantie en op begrafenissen.
Mijn grootmoeder had geweigerd om mee te verhuizen naar Qatar. Ze was tegen hoofddoeken, zeker in de zomer en wilde niet weten van een dergelijke vrijwillige gijzeling omwille van de centen.
Mijn eigenste moeder, wier naam er hier niet toe doet, werd een eerder gewone vrouw, toch op het eerste zicht. Haar borsten waren in vergelijking met haar jongere zussen het kleinst en haar tepels hingen het laagst, hetgeen niet bepaald is door mijn doen en laten als zuigeling, want ze kreeg al snel een ontsteking en ik de fles.
Mijn moeder vond later helaas maar weinig levensgeluk en tante Micheline woonde in Middelkerke, in de Jules van Den Heuvelstraat. Tante Hannelore leefde alleen, op een klein erf in de Preekboomstraat te Lapscheure. Tante Micheline was wel getrouwd, met nonkel Ivan en ze hadden twee zoontjes, Enzo en Falco. Cezaar was hun hond, één met korte poten, lange oren, vlekken en een staart.
eerste pagina van
'Hemelvluchten Dereyghere'
(deel 2 van mijn e-boekje 'Ricky Minnaerts Somertijd')