De herfst hapt,
hij houdt het licht
half in, half uit,
hij harkt de hemel
tot hij hol klinkt.
Het blad blakstert,
het blad blazet,
het blad breekt zich bijna blauw,
op de bodem
een braam van brekend ruisen.
De wind wringt zich warloos door
de ramen, de randen, de ritsels,
ruist rauw, ruimer dan de ruimte,
als een ritmisch restgeruis
dat nergens wil wonen.
Mephis (aka) Evelyn Mérida