Ze woonde er alleen, ver weg van alles..in rust. Maar voor hoe lang nog? Voor haar ogen speelde zich alles steeds weer af..tot de laaste bloeddruppel en zijn holle ogen die haar aankeken. Ze staarde naar haar handen: ik had geen keus, dacht ze, mijn kind telde.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
28 okt 2025
· 5 keer gelezen
· 2 keer geliket