Athene op een ochtend in februari. Ik kijk naar de twee citroenbomen in de tuin. Het wordt langzaam licht, veel vroeger dan in België. De zon schijnt al. Natuurlijk.
Ik kook water voor sterke instantkoffie en een bord havermoutpap. Een schep Griekse yoghurt erbij en een sinaasappel. Ik ga zitten en vind langzaam mijn routine in het nieuwe oude appartement in Athene.
Ik schakel de elektrische waterboiler in omdat ik binnen 20 minuten wil douchen en denk terug aan de vorige avond. De hartelijke verwelkoming door buurvrouw Maria. Met veel gebak en chocolaatjes. Griekse gastvrijheid en nieuwsgierigheid liggen dichtbij elkaar.
Geduldig wachtend tot de tank van 80 liter voldoende warm water bevat, maak ik nog mijn dagelijkse sudoku op de app van De Morgen.
Dan baan ik me een weg naar de douche. De vouwdeur van de badkamer werd reeds verwijderd. In afwachting van een volle deur verwittigen we elkaar dan maar als we naar de wc moeten.
Ik word stilaan gewoon aan de logge, oude stoelen met foute bekleding, de uitklapbare salontafel, het bijzettafeltje met de porseleinen vaas en bloemen in glas, de herderspostuurtjes op de eikenhouten kast, het Chinese theeservies met veel te veel kopjes. Dit zou op Camping Flamingo vintage zijn. Prijzen tot 100 euro niet vreemd.
De nieuwe airfryer van Xiaomi staat te pronken op het aanrecht. Glanzend wit en vierkant met bijhorende app. 24u op voorhand te programmeren én met 100 eenvoudige recepten. Van een stijlbreuk gesproken.