Er werd een tweede keer op de deur geklopt, maar nu zo hard dat de deur uit haar hengsels vloog. Paarse Roberta schrok zich stijf stil toen er in de vernielde deuropening een reusachtige rover verscheen. In een vlaag van totale zelfverdediging greep ze naar haar Onoverwinnelijk Zwaard dat geheel nonchalant op de keukentafel lag. Helaas was de bloeddorstige rabauw iets sneller. Met een machtige stoot stak hij zijn rapier dwars door Paarse Roberta's tenger lijfje. Ze kon niet geloven hoe plots de wereld koud werd. Weinig elegant viel ze neer op de grond. Er gebeurde iets met haar dat ze niet begreep. Een alarmbel begon te klepelen en klonk met iedere slag een beetje doffer, een beetje verder weg. Er was niemand bij Paarse Roberta om haar uit te leggen wat er met haar gebeurde. Ze werd bang. Ze fluisterde onsamenhangend terwijl een stilte langzaam over haar neerdaalde.
En toen niets meer.
De beloofde terugkeer werd niet ingelost.
*Neen! Paarse Roberta mag niet sterven...*
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.