het had het dak van het huis kunnen zijn,
dat vandaag op mijn hoofd viel,
maar het waren slechts herfstbladeren
uit de oude eikenboom in de tuin
die naar beneden dwarrelden,
het had de buitentrap kunnen zijn,
die onder mijn voeten inzakte,
maar het was slechts de trampoline
in de tuin, toen ik er samen met
de kinderen op sprong,
en die het voor altijd begaf,
het had een bom kunnen zijn,
die ons de schrik van ons leven gaf,
maar het was slechts oud vuurwerk,
dat de buurjongen in de schuur
had gevonden en wel moest
afvuren, hoewel het nog lang
geen oud en nieuw is,
al die vreselijke dingen
de gruwelen van de oorlog,
ze hadden ons kunnen overkomen,
de dood,
de ontheemding,
de verschrikking,
voortijdig,
ongevraagd,
ik zet de tv uit,
en kijk naar de hemel,
me afvragend wie ik toch
kan bedanken
dat we het in dit land
zo goed hebben