Ik leef
graag
vertraagd
zoals vertrekken met de trein
van zeven uur om elf uur
en acht uur te laat
mijn polshorloge te lezen.
In het ogenblik
van dat moment
heb ik de illusie
tijd
zijn rug te zien strekken
om
even
de ogen te sluiten
voor die
voortvarende taak
waartoe hij veroordeeld is
te verzuchten.