sneeuwbal

15 okt 2024 · 37 keer gelezen · 0 keer geliket

(draai je smartphone in landschapsmodus of lees op pc voor de beste leeservaring)

Achter een glazen gordijn van jachtig ruis
dansen schimmen figuren in witte aarde,
drie stappen, een draai, ik tel achtentwintig 
maten en een pauze. Een trage vos begeeft

zich richting het tafereel, ontdoet zich van
zijn vacht, legt die naast hem neer en betreedt
het schouwspel. Erboven tikt een specht 

tevergeefs in de bast van een dode eik, 
holle geluiden als een ovatie in een uitgeholde 
ruimte. Een hongerige rode panda zoekt
borrelhapjes op een omgevallen stam. 

Drie stappen, een draai tegen de richting. Een
eindeloze dans met opgewonden danseressen
in een klein doosje.

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

15 okt 2024 · 37 keer gelezen · 0 keer geliket