ik schreef een korte berichtje
naar een oude vriend, een beetje
uit verveling, een beetje om bevestigd
te weten dat hij me nog leuk vindt,
dat we samen zo veel dat ik
af en toe wil dat we terug
dat schreef ik niet; ik schreef:
'hoe gaat het ouwe rukker? zin om
nog eens samen een voetbalmatch
te kijken in Het Vliegend Varken?'
al jaren volg ik het voetbal niet meer
en ons oude stamcafé is nu "Sara's
hippe koffiehuis lunchadresje" waar
de matcha's en de mucho's op
stabiele ronde tafeltjes staan
nog steeds in elke schuimkraag, of het nu
een lungo of zoete capuccino betreft of een bittere,
koude pint op de toog, recht van de tap,
schuilt iets. we leggen er amper de vinger op.