Het liep tegen elven toen hij thuiskwam. Muisstil, omdat hij vermoedde dat ze al sliep, sloop hij op kousenvoeten naar de in het duister gehulde woonkamer, schonk zichzelf een slaapmutsje in en plofte voldaan in zijn zetel.
Vrouwlief die half ingeslapen op de sofa lag, kwam langzaam overeind. Een vaag odeur van parfum prikkelde haar neusgaten en ze was meteen klaar wakker. Ze meende die geur te herkennen. Of toch niet? Ze gebruikte al jaren geen parfum.
Ze knipte de lamp aan en begroette hem met een vlammende scheldtirade.
‘Weet je hoe laat het is? Dat is nu al de derde keer deze week. Maar nu is het genoeg. Ik zal je eens vertellen hoe laat het is...’
Hysterisch raasde ze verder.
Hij zweeg als een graf. Dat was olie op het vuur.
Hoe luid ze ook schreeuwde en tierde, hoe hard ze ook huilde, de eindeloze woordenstroom gleed van hem af als een zondvloed van een marmeren grafsteen. Onverschillig aanhoorde hij haar verwijten. Hij maakte zijn glas leeg en verdween zonder ook maar één woord te zeggen naar de slaapkamer.
Haar boze woorden galmden nog even door de gang. Toen werd het stil.
Ze kroop in een hoekje van de sofa en huilde hartstochtelijk. Ze wou niet naar bed, kon het niet aan naast hem te liggen. Het bed in de logeerkamer was niet opgemaakt.
Tranen stroomden over haar verhitte wangen terwijl ze op wraak zon. Ik kan dit niet langer aan, dacht ze. Ik vermoord hem!
Ze schrok van deze onverwachte ingeving die maakte dat ze kalm werd. Allerlei scenario’s speelden zich voor haar af. Een vuurwapen had ze niet, een keukenmes zou hij haar zo afhandig maken, bovendien was ze niet zo koelbloedig. Hem verstikken met een hoofdkussen leek ook geen optie. Dan maar gif. Gif, ja, je stapt gewoon de apotheek binnen en vraagt een flesje arsenicum waarop de behulpzame apotheker de gebruikelijke vraag stelt: kent u het gebruik mevrouw?
Met de huisapotheek zou het wel lukken: een cocktail van slaappillen, kalmeerpillen, bloeddrukverlagers en nog wat van die antidepressiva die ze een tijdje geslikt had.
Ten stelligste af te raden in combinatie met alcohol.
Morgen was het hun huwelijksverjaardag, dat vroeg om een speciaal etentje. Hij zou vast beginnen met zijn scotch on the rocks. Als ze de soep niet te vlug opdiende zou hij nog een tweede nemen.
Ze zou haar specialiteit bereiden. Een pikant oosters soepje, zijn lievelingskostje.
Extra pikant dit keer.
Als hij nu maar thuis kwam eten...
Suf gepiekerd viel ze uiteindelijk in een fleecedekentje gewikkeld in slaap.
’s Morgens was hij al vroeg weer naar kantoor vertrokken. De onderhandelingen over de fusie was na wekenlang onderhandelen eindelijk een feit.
Na de eindeloze besprekingen en de saaie zakendinertjes was hij aan wat rust toe. Bovendien was het vandaag hun huwelijksverjaardag.
Hij voelde zich een beetje schuldig, de voorbije weken waren heel stresserend geweest en hij begreep dat ze zich verwaarloosd voelde. Gelukkig had zijn perfecte secretaresse, die de belangrijke data in zijn agenda bijhield, hem er gisteren aan herinnerd en tijdens de middagpauze was hij een flesje parfum kopen. Hij herinnerde zich de geur nog perfect, maar de naam was hem ontsnapt. De gedienstige verkoopster had hem geholpen met enkele teststrips en hij had het onmiddellijk herkend. Tevreden had hij de strip in zijn borstzakje gestopt.
Ze had zich echt uitgesloofd. Het decor was perfect; de sfeerverlichting, de zachte romantische muziek, de tafel gedekt voor een tête à tête en de glazen die fonkelden als kristal in het schijnsel van het kaarslicht lieten niets aan de verbeelding over. Ze had zelfs enkele rozenblaadjes gestrooid op de hagelwitte tafelloper.
Wie zou vermoeden wat hier beraamd werd.
Toen hij thuiskwam, stelde hij opgelucht vast dat ze in de keuken was. Snel moffelde hij het cadeautje onder een kussen. Dat zou hij geven als ze zich na het eten in de sofa nestelden.
In de keuken werd hij verwelkomd door de geur van zijn favoriete gerecht. Ze had een sexy jurk aangetrokken en begroette hem met haar verleidelijkste glimlach. Hij kuste haar en bedacht hoe heerlijk ze straks zou ruiken, het zou weer net als vroeger zijn.
Terug in de woonkamer zette hij zich met een zucht van tevredenheid in zijn zetel genietend van een scotch en soda. Terwijl Michele Torr zong, emmène moi danser ce soir, schonk hij zich nog een tweede drankje in. Hij zette de stereo iets luider en ging naar de keuken.
De soep was klaar.
Joue contre joue et serrés dans le noir… Fais-moi la cour comme aux premiers instants… Comme cette nuit où tu as pris mes dix-sept ans…
hoorde ze Michele Torr zingen.
Ze hield het potje met het dodelijke mengsel boven zijn soepkom die ze net had uitgeschept.
Ze schrok zich rot toen ze plots zijn armen om haar heen voelde. Het potje viel ondersteboven in de kom.
Flirtons ensemble enlacés dans le noir…
“Deed ik je schrikken?” vroeg hij terwijl hij argeloos het potje uit de soep viste.
Michèle Torr zong ondertussen haar volgende liedje
Quand un homme a du charme, charme, charme
Je ne suis q'une femme, femme, femme
Je l'avou je m'emflame, flame, flame
Et tampis pour les larmes, larmes, larmes
“Zal ik deze alvast meenemen?” vroeg hij terwijl hij aanstalten maakte om de soep mee te nemen.
Met vuurrode kaken hield ze hem tegen.
“Dat was een potje met zeezout, de soep is niet meer eetbaar. Zullen we maar uit eten gaan?”
Hij dacht aan zijn pakje onder het kussen en wat zou volgen.
“Ik heb een beter idee, we bellen de uithaalchinees en eten gezellig thuis.”
Quand un homme a du charme, charme, charme
Je ne suis q'une femme, femme, femme
Je me donne corp et âme, âme, âme
Et tampis pour les drammes, drammes, drammes