14 jaar
na de dag die me het leven schonk
keek ik naar huizen waar ik mijn eerste blikken al op geworpen had,
liep ik door straten waardoor ik eens gedragen werd,
beklom ik bergen die ik in gewiste herinneringen al beklommen had,
leerde ik mensen kennen die al tegen me gesproken hadden,
ademde ik de lucht van een stad die over de jaren heen in een droom was veranderd.
--
Dit gedicht schreef ik vlak na thuiskomt van het bezoek aan Hobart, mijn geboortestad. 14 jaar lang had ik nieuwsgierig naar alle verhalen geluisterd over het leven van mijn ouders in Australië, waar ik me zelf niets meer van kon herinneren. Het is nog steeds een gedicht dat me nauw aan het hart ligt en het overwelmende gevoel van een onbekende stad die toch veel voor me betekende goed tot uiting brengt.