De medische wetenschap staat verder dan ooit tevoren. Recente ontdekkingen en moderne technieken laten ons toe kanker en andere ziektes steeds beter te behandelen. Nooit eerder waren we ons zo bewust van ons eigen lichaam. Nooit eerder wisten we zo goed hoe we onszelf moeten verzorgen. De maakbare mens in een krampachtige poging om zo oud mogelijk te worden.
Op bakfietsen en voorzien van katoenen zakjes halen we dus boodschappen bij de verpakkingsvrije biowinkel. Onbespoten en van de korte keten, met respect voor boer en dier. Daarna trekken we het bos in voor een wandeling of gaan we naar de yogales. Want aarden en dichtbij onszelf blijven in het “nu” schijnen cruciaal te zijn.
In deze tijd van gezondheidshypes à la ginger shots, collageenpoeder en botox overweeg ik geregeld te beginnen met roken. Hoe zou het zijn om een sigaret op te steken? vraag ik me af. Gewoon, ’s morgens, net uit bed met een verse pot koffie. De balkondeur open, een aansteker zoeken en dan eens goed trekken aan die eerste sigaret van de dag.
De dwarrelende rook in de koude ochtendlucht heeft iets romantisch. Het doet denken aan de affiches voor Hollywoodfilms uit de jaren 50. Toen roken nog stoer en sexy was. Toen nog niemand stilstond bij Fumer tue en de zieke longen op het pakje.
Nu klinkt dit bijna als vloeken in de kerk. Hoogstens kom je nog weg met vapen. Dat elektrisch gedoe met veel stoom en kauwgomballengeur. Verstokte rokers zijn verbannen. Je vindt hen tegenwoordig in een kamertje op het eind van de gang of verregend in een hoekje van de binnenkoer. Hun glorietijd is voorbij.