Honingloos

24 aug 2019 · 2 keer gelezen · 0 keer geliket

ik herinner mij het kind.

 

boven op een muurtje van negentig stenen hoog,

een stekebenig lijfje met grote bruine ogen

dat op woensdagmiddag soeverein overzicht

hield over alle daken, de autoweg en de 

rare kapsels op Miel zijn suikerbietenveld.

 

heel ver, bijna niet te zien,

rondde helder licht Kaap de Goede Hoop,

hing de wind aan lange jongensharen

zwaaide naar vrienden van de vloot.

 

tot hij verschrikt door een bij werd gestoken,

huilend met een hand als draagberrie

aan het oor naar beneden klom

in moeders schoot wou verzinken, daar

 

vergeefs zijn natuurlijke toevlucht zocht.

ze zei 'eigen schuld alweer, wat had je daar te zoeken?'

van die dag af, hij was het nu heel zeker,

was moederwarmte voor altijd uitverkocht.

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

24 aug 2019 · 2 keer gelezen · 0 keer geliket