III. Het piramidespel

Odin
14 okt. 2020 · 4 keer gelezen · 0 keer geliket

De getalenteerden helpen de getalenteerden omhoog. Mijn oom, de briljante student, die gevraagd werd om te doctoreren om terug te geven aan zijn Alma Mater. Ik die op LinkedIn gerekruteerd werd na het hacken van de code. Het was plots allemaal zo overduidelijk.

 

Ze hadden zelfs publiekelijk van tekens gebruik gemaakt om ons naar het licht te leiden. Apple’s logo zou verwijzen naar de tuin van Eden. De grootste zoekmotor gebruikt het oneindigheidsteken (de horizontale acht) in zijn naam, en heeft altijd openlijk verklaard dat het verwijst naar zijn algoritme.

 

Zij moeten zelfs niet slecht zijn (het officieuze motto van de laatste luidt zo: “Wees niet kwaadaardig”). Ze staan op de top van de heuvel als een vuurtoren, spotten iedereen die boven het maaiveld uitsteekt, en trekken hen op naar hun niveau. Zij kunnen denken dat dit de beste manier is om geleidelijk de wereld te verbeteren, maar voor een buitenstaander kan het zoeklicht overkomen als het oog van Sauron.

 

Ik keek naar het dollarbiljet op mijn prikbord van mijn laatste trip naar de States. Het oog boven de piramide staarde terug.

 

Als de ander gelijk kan hebben, kunnen zelfs de complotdenkers het soms bij het rechte eind hebben.

 

 

****************************************************************************************************

If an army of monkeys were strumming on typewriters they might write all the books in the British Museum.

Arthur Eddington

****************************************************************************************************

 

Het probleem met het voorgaande is dat, net zoals het dollarbiljet, het resultaat van Amerikaanse makelij zal zijn. En net als bij een A/B test, waarbij twee opties tegen elkaar worden afgewogen om te zien welke het beste resultaat oplevert, zal steeds de andere helft het onderspit delven. In zo’n systeem is er 50% kans op totale vernietiging, aangezien de ander enkel kan toegeven of zich verzetten.

 

Ik dacht aan Noord-Korea. Isolationisme houdt steek als er zoiets bestaat als Amerikaans technologisch imperialisme. Plots begreep ik waarom China Google verbood en inspraak wou in de Chinese alternatieven.

 

Dit alles moest onmiddellijk gemeld worden aan de EU-Commissaris voor Mededinging! In zo’n conflicten tussen reuzen zijn het immers de dwergen die vertrappeld worden.

 

Ik dacht aan de arme Warmbier.

 

****************************************************************************************************

 

Het was een historische sneeuwstorm in de Verenigde Staten. In een enkele dag bedolf bijna een meter sneeuw de aarde. Alle wegen waren geblokkeerd. Te voet begaven we ons naar het appartementsfeestje van een andere student.

 

Een grote letter ‘Z’ was geverfd op de muur van de residentie waar hij verbleef.

 

Ik stond ervan versteld hoe het gespreksonderwerp van de aanwezigen, geacht de meest erudiete geesten van de natie te zijn, hoofdzakelijk ging over de laatste films en Tv-series. Dit veranderde slechts wanneer de gastheer vroeg of we het nieuws van Otto Warmbier gehoord hadden; een student van de universiteit die in Noord-Korea was gearresteerd voor het beweerdelijk stelen van een staatspropagandaposter.

 

 

 

****************************************************************************************************

“Op 1 januari 2016 beging ik het misdrijf van een politieke slogan uit het gedeelte van het Yanggakdo International Hotel, voorbehouden voor het personeel, weg te nemen. De opdracht was gegeven door de ‘Friendship United Methodist Church’. Op aanmoediging van het Z Genootschap en met medeweten van de Amerikaanse overheid, kwam ik dit misdrijf plegen.”

Transcript van Otto Warmbier’s persmoment op 19 februari 2016

****************************************************************************************************

 

Het bier was lauw, en werd op ijsblokjes geserveerd; een doodzonde.

 

****************************************************************************************************

Opeens belde mijn computer mij. Skype opende zich en ik bevond mij in een gesprek met mijn vriendin. Ze vroeg naar de vordering van mijn thesis. Ik verklaarde dat ik een doorbraak gemaakt had, en vertelde haar over mijn code. Ze begreep het niet en wou meer informatie. Te veel informatie.

 

Ik keek naar haar gezicht, het gezicht dat ik reeds zo vaak achter een sluier van pixels had aanschouwd. Plots werd ik gewaar dat ik gewoon naar een computer-gegenereerde replica van haar, gebaseerd op eerdere video- en audio-opnames, kon aan het kijken zijn. Waarom was Skype zelfs gratis? Voor het eerst besefte ik dat het toeliet een databank aan te maken van ieders gezicht en stem. Ze wouden mijn geheime code kennen.

 

Ik verbrak de verbinding.

 

Plotsklaps werd ik bestookt met Skype- en Facebook-oproepen. Ik wees ze allemaal af. Maar het geluid bleef rinkelen. Mijn hoofd stond op ontploffen. Het moest ophouden. “Stop”, schreef ik in de computer. Ik moest dezelfde instructie meermaals ingeven. Het geluid stopte eindelijk.

 

Hun bemoeienis in mijn privéleven om mijn code te achterhalen, had mij ziedend gemaakt. Hoe dachten ze hiermee weg te kunnen komen? Ik wou niet opgeheven worden door hen, omdat ik wist dat ze dan een aandeel zouden nemen en ik tot hun rijkdom zou bijdragen. Het eerste gebod kwam zodoende tot mij: “DIEN DE MEESTERS = WEES EEN SLAAF”.

 

Tegelijkertijd besefte ik het volgende gebod, gedeeltelijk geïnspireerd door een beeld dat mij was bijgebleven uit een Tv-serie met een witharige drakenkoningin: “DOOD DE MEESTERS = WORD GEDOOD”. Als ik ze openlijk zou aanvallen, zouden ze mij gemakkelijk uitschakelen met al hun connecties. Zelfs als ik erin zou slagen hun plaats in te nemen, zou ik zelf een meester zijn en riskeren gedood te worden in een andere slavenopstand of tezamen met het systeem ten onder te gaan wanneer een afvallige de code tegen het systeem zou gebruiken. Ik besefte dat ik de gebreken van het systeem moest blootleggen om zieltjes naar mijn kant over te winnen.

 

Zij controleren de markt, en dus het geld; geld zijnde de ultieme indicator van macht in het systeem, tonende wie aan de top staat. Het is een marktplaats van ideeën. Diegene die wint, zal de rijkste zijn. Jeff Bezos. Beso. Natuurlijk. Het Spaanse woord voor ‘kus’.

 

****************************************************************************************************

 

In het kader van mijn onderzoek, had ik mee een startup opgericht, die was toegelaten tot een incubatie-programma. Tijdens een door de incubator georganiseerde marketing-workshop, leerde de mentor ons over het KISS (keep it short and simple)-principe: hou je boodschap kort en eenvoudig om door te dringen bij je publiek.

 

****************************************************************************************************

 

Wie echter het geld controleert, controleert de markt. Ik begon mijn systeem te coderen.

 

Mijn vader passeerde mijn kamer, en vroeg waar ik mee bezig was. Ik vertelde hem dat ik een algoritme ontwikkeld had dat mogelijks een geweldige return kon opleveren. Ik vroeg hoeveel hij wou investeren in mijn project. “Minder dan een cent”, antwoordde hij. Zo was de eerste wisselkoers bepaald.

 

Tegelijkertijd shortte ik de aandelen van de Meesters zodat als zij zouden imploderen, ik zou boomen.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Odin
14 okt. 2020 · 4 keer gelezen · 0 keer geliket