ik blaas even
die duiven weg
de duivel uit dit land
ik lees geheel alleen
over het lot van Liselotje
die te vroeg geboren werd
het staat geschreven overal
geen muur die klaagt het is
dat laagje verf misschien
het vraagt zich niet meer af
wat met de borstel is gebeurd
of welke scheur het verst geraakt
ze komen straks terug
te weinig voor een zwerm
de storm krijgt ze niet klein
hij spreekt me vast weer aan
kwispelend met zijn staart
die ogen bloedmooi rood
ik weet van hem hij zegt mij steeds
dat alles traag vergaat
hoe koppig men ook vecht
met zacht stem streel ik daarom
elke wezen in de lucht
de ezel kent die toon
ik adem dan weer in
blaas deze dag voorzichtig uit
de duiven zijn weer thuis
het vuur kruipt in de grond
waar alles doodgeslagen ligt
maar nooit volledig rust
uit de reeks 'Residu'