Ik was vergeten hoe
Ik was vergeten
hoe het huis van mijn moeder
ruikt
eruitziet.
De houten vloer en
glazen veranda.
Ik was vergeten
hoe mijn vaders opgevouwen hemden
gerangschikt
in de kast zijn blijven liggen.
Hoe ik als kind omhoog keek
naar de muur van boeken
en deze later
naar mijn eigen huis
zou willen verplaatsen.
Ik was vergeten hoe het ronde tapijt
dat onder de piano ligt
voelt onder mijn voeten.
Hoe ik als kind
boeken las
op mijn buik
midden in de cirkel.
Hoe de wind door
de kieren waait
en ik
met blote voeten
de koude trap op rende.
Hoe ik dan terug
in bed kroop
het boek dat mijn moeder
had voorgelezen
nog open naast bed lag
en Pinokkio
me recht aanstaarde
en ik mij voelde
alsof ik in de spiegel keek.
Ik was vergeten hoe
ontdeugend ik was geweest
mijn neus spreekwoordelijk
lang zou zijn geweest
dat ik dat nu niet meer ben
volwassen ben
en de muur van boeken maar
tot mijn ogen reikt.
Want ik weet het.
De geur van kamperfoelie
van koffie
en moeders sigaretten.
De schelle klank van de hoogste noten
die ik bespeel.
Nu
Ik bespeel ze
Met haar
Samen
Terwijl ik mezelf als
kleine jongen
zie staan voor
mijn boekenmuur.
Quatre-mains
vier handen
zo gaat dat
Wij vullen het hele huis
Mijn moeder die huilt
Mijn vader die vanaf de muur
naar ons kijkt
vast luistert
en goedkeurend knikt.