op het papiergeld
in zijn kom een kiezelsteen
de bedelmonnik
Een bedelmonnik in Japan wordt vaak geassocieerd met boeddhistische tradities, vooral in het zen- en het Pure Land-boeddhisme. Deze praktijk wordt in het Japans vaak aangeduid als takuhatsu (托鉢), wat “bedelen” of “offerontvangst” betekent. Takuhatsu is geen bedelen in de westerse zin, maar een spirituele oefening en een manier voor monniken om nederigheid te beoefenen en verbonden te blijven met de gemeenschap.
Kenmerken van een bedelmonnik in Japan:
1. Kledij: Monniken dragen traditionele kleding, zoals een zwarte of grijze gewaad (kesa) en een strooien hoed (sugegasa) die hun gezicht grotendeels bedekt.
2. Bedelkom: Ze dragen een ronde kom (hatsu), waarin voedsel, rijst, of donaties worden geplaatst.
3. Praktijk: Monniken wandelen langzaam door straten of staan op specifieke plekken. Soms reciteren ze boeddhistische sutra’s of mantra’s om dankbaarheid te tonen. Of ze laten hun bel rinkelen als ze een donatie krijgen.
4. Symboliek: Takuhatsu vertegenwoordigt een symbiose tussen de kloostergemeenschap en leken. Leken geven materiële steun, terwijl monniken spirituele begeleiding en inspiratie bieden.
Historische en spirituele betekenis:
• Oorsprong: De traditie vindt zijn oorsprong in het vroege boeddhisme in India, waar monniken zonder bezit leefden en afhankelijk waren van de giften van leken.
• Nederigheid en discipline: Het is bedoeld om het ego te verminderen en monniken eraan te herinneren dat ze afhankelijk zijn van anderen.
• Gemeenschapsverbinding: Door fysiek in de wereld te zijn, blijven monniken toegankelijk en zichtbaar voor de gemeenschap.
Waar kun je bedelmonniken zien?
Bedelmonniken zijn tegenwoordig minder gebruikelijk, maar ze zijn nog steeds te zien in traditionele boeddhistische centra zoals Kyoto, Nara, en in sommige delen van Tokyo. Zen-monniken in training doen dit vaak als onderdeel van hun opleiding.