Of het zin heeft om te kijken te kijken
Te tellen wie heeft er nu meer nacht verdwijnt
Het sensibele niet wanneer het verschijnt
Ik word al eens aangeroepen en versta
Dat de meest zinrijke beelden van Pygmalion
Gebouwd zijn op ellende en
Hoeveel dieper kunnen mijn voeten nog verdwijnen in slaapgebrek
Door de deur van mijn verbeelding staat heel wat moois verscholen dat
Me beroert tot tranen toe
Hoeveel afstand is er nog nodig tussen
Drie caffeïneloze dagen om
Dan nog steeds te voelen te voelen
Ik pak mijn aanwezigheid uit
Mijn zijnswezen leidt een eigen leven: met een
Eigenheid op een of andere manierende belevendheid
Ergo mijn innerlijke landschap: conversaties tussen een
Oneindige essayist en een
Gegrond gegrond stuk venijn
Ik zet de dingen in hokjes zoals
Het geluid van nagels tegen kristallen kop en engelenstemmen zwerven in een
Cirkel van die aard en kop op mijn borst
Goedemorgen iedereen op een rij
Blaas hard op jullie vingers laat me toch
Iets opmerken van verlangende waarde:
Hoe gaat het met de nestjes die jullie hoog houden
Ik zie handenvol spinnenwebben
Ik zit getikt in een muur