Igor is een hond. Hij zit in het park. Hij zit statig rechtop, zijn voorpoten als rijzige pilaren waarop zijn nobele lichaam steunt. Met zijn hoofd een beetje schuin en zijn oren gedwee achterover kijkt Igor met grote hondenogen naar Evert. Zijn onderzoekende blik doet een intellect vermoeden dat uitstijgt boven dat van je gewoonlijke huis-tuin-en-keukenhond. Evert houdt een korte, knoestige stok in zijn hand. Met een krachtige zwaai lanceert hij de stok en kijkt Igor vol verwachting aan.
‘Wat een kutworp,’ bromt Igor.
‘Ga je hem niet halen dan?’ vraagt Evert en kijkt met grote teleurgestelde ogen naar de hond. Igor draait een paar maal in het rond en gaat opnieuw zitten. Hij begint verwoed aan zijn kruis te likken.
‘Gna gna gna gna.’
‘Godver, wat doe je nu?’
‘Gna gna gna gna.’
‘Je bent een stoute hond Igor, een stoute hond!’
Igor kijkt op en spitst zijn oren. Hij laat zijn tanden zien en begint zachtjes te grommen. Evert houdt zijn handen afwerend op en deinst een beetje terug, waarop Igor in lachen uitbarst en als een bezetene over de grond begint te rollen.
‘Ha! Ik heb u! Haha. Ge moest uw gezicht zien. Schijtluis!’
Evert glimlacht flauwtjes en gaat in het gras zitten, naast Igor. Igor grinnikt een laatste keer en veegt met zijn grote hondenpoot de traantjes weg.
‘Hebt ge een sigaret?’ vraagt de hond. Evert haalt een verfrommeld pakje Lucky Strike boven maar aarzelt.
‘Ik dacht dat je gestopt was?’
‘Meh.’
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.