Ingetogen.
Sonnet
Hier sta ik ingetogen bij je graf,
en 'k denk nog eens terug aan vroeger dagen,
hoe waardig jij je leven hebt gedragen,
de vreugde die je aan de wereld gaf.
'k Herinner mij hoeveel ik je kon vragen,
hoe vlot jij elke misstap weer vergaf,
de wijsheid die je tederheid omgaf.
Ik ben je dankbaar voor die mooie dagen.
Ik weet niet of ik nu nog kan geloven
dat zoiets als een hemel echt bestaat
en dat jij dan misschien, van ergens boven,
nog steeds kunt voelen hoe het ons vergaat.
Maar wel kan ik je heel oprecht beloven
dat jouw naam in mijn hart geschreven staat.