Het voelt alsof je graag wilt schrijven met doordachte frustratie en woede,
Je stort je woorden in het ravijn van krankzinnige verhalen,
Zodanig, dat leven, afdruk en tijd er van af hangen.
De zinnen blijven komen en stromen over de waterval,
Hun nevel, om bewonderd te worden, veranderd in een gekleurde hemel,
Om dan te verdwijnen in het uitgeschreven meertje,
En zich te schikken aan de stille wateren van het voorbijgegane leven.
Silex
Salut aan Jotie.