Ze klinkt
als een lp die blijft hangen
als een kluwen wol in de war
als een vijg met slechts een tikkeltje vocht
als een glanzende appel vanbinnen
kapot gevreten door een worm.
Een kortsluiting
doet de wervels
scheuren uit haar pyjama
wentelt haar in zelfbeklag.
Zaffranax Sleep walst in haar maag
glibberig als een aal.
Het wrijven van haar krullen
tegen de katoenen stof van haar kussen
vult de monotone kamer met klank.
Ze reist lichtjaren
door visioenen
klapt dicht als een oester.
Ze vecht tegen
spleten in haar blikveld
fobieën die krioelen als sigarettenpeuken
doorbeuken als een metronoom.
Het is alsof ze in één tel
100 jaar is geworden.