Fatiha Berrazi

Gebruikersnaam Fatiha Berrazi

Proza Poëzie Autobiografisch schrijven Flitsverhaal Kort verhaal Six word story

Teksten

#NovemberVers 2/2024 - het oog in de storm

geluk opgraven zich tot rust ruiken in de geur van nachtrozen moment gestolen flashback zonder gezicht kreten krassen luchtbellen fluisteren de kastanjeboom zucht herkenning bij maanlicht schaduwenspel middelpunt van verhaal

Fatiha Berrazi
10 1

#NovemberVers 1/2024 - Oma

Heimwee in zijn zolderkamer naar oma en haar handkus dagen vóór haar vertrek diep weg onder de aarde maar toch heel dichtbij novembergedachte in troost begraven  

Fatiha Berrazi
13 1

Dwarsligger

onder het gekreun van stokoude leidingen trekt ze een gezicht als een oorwurm dit had ze niet verwacht hun knusse tête-à-tête een doodlopende weg met hellend vlak zoals het leven, één grote loterij waarom is hun weg krom?

Fatiha Berrazi
5 0

Chaos in de keuken

de ketel op het vuur als toeschouwer bij een bokswedstrijd vlammende discussies scherpe kantjes leugentjes om bestwil om de meest giftige blik risotto op de vloer ongebroken lichtstraal achter het venster belicht de Perzische kat die de battle in het witte huis in de ondiepe vallei ontglipt    

Fatiha Berrazi
1 1

Om-me-zwaai

hoofd en benen               knikken                    actie linker                 reactie rechter               puzzelstukjes             vallen om                  glijden    klikken in elkaar            zee in zicht                         licht in hoofd en benen  

Fatiha Berrazi
6 0

Nachtraaf

Nacht en dag loost ze slaap hunkert naar een dutje als een otter  

Fatiha Berrazi
10 1

Underdog

Ze zien haar als buitenbeentje maar ze beent ze buiten zelfbewuster dan ooit

Fatiha Berrazi
4 1

Inhaalmanoeuvre

ik leg mijn gedachten in jouw handen loop mee met de stroom herinneringen steken me voorbij  

Fatiha Berrazi
9 1

Letters trekken aan haar mouw

Blanco velletje magert uit haar vel hongert om letters   Lettergekwijl zwemt in troebele inkt   Rukwinden, storm en regendruppels houden haar niet tegen:   Woensdagschrijfster       light       haakt frisgewassen letters tot manifest       laat haar toch een kat een kat noemen Schrijfgezelschap-dichteres      door haar kopje thee nog lichter      breit kraaknette verzen tot satire      wast tegelijk haar zieltje schoon   Blanco velletje in vuur en vlam

Fatiha Berrazi
7 1

Storm en regen kilometers lang

elke oogdruppel is een vergrootglas dat in detail uitvergroot de schaduw van zijn gemis   in zijn adem blijft ze plakken terwijl de wijzers van de klok genadeloos verspringen   verdriet loeit als een koe met kiespijn zoekt met horten en stoten een weg onder zijn dekbed   loeiende pijn van de herinnering samen in hun zeilschip vóór die kapseisde   in zijn water blijft ze wonen terwijl het regent horizontaal en verticaal 

Fatiha Berrazi
18 1

Lichtpunt in de winter

condens van warmte kerst meer dan een dennenboom kus van de winter    

Fatiha Berrazi
16 1

Samenhuizen

liefde huist thuis waar ons hart zich heeft genesteld als schuim in een meer als schuimwijn een vederkleed dat zigzagt

Fatiha Berrazi
10 1

Letterplek

waar jij en ik puntstiltes vraagtekens komma's metaforen samendruppelen letter na letter    

Fatiha Berrazi
4 1

Als kraanvogel en duif

laten we vrij vrede omarmen delen de witte vlag arm en groot klein en rijk   laten we samen opnieuw de wereld inkleuren divers samen   laten we stil elkaar troosten onder de maretak geweldloos stil   laten we hoopvol doodvriezen alle vormen van tirannie bommen en kanonnen rotzooi en onrecht   laten we vrij omarmen vredevredevre   (geschreven op vraag van een vriendin in het kader van de Internationale Dag van de Vrede op 21/09/2023)

Fatiha Berrazi
44 1

Dromen in duo

I.  In haar droom   voelt Ashling de armen van een treurwilg dwalen over haar schaduw, snuift ze het zwoele zweet op haar rug terwijl ze de Himalaya bestijgt.   Een dutje in de wolken tot de regen haar wekt. Debat met de Plejaden tot het stof van versleten dromen valt en ze vindt splinternieuwe waarin ze wonen wil.   Op de ijle bergtoppen walst ze met vlinders terwijl de echo haar begroet. Adieu frustratie en angsten! Voor jullie geen entreekaartje geboekt.   Met monniken eet ze gele rijstpap en bij een kopje Earl Grey tea smeden ze geheime plannen voor een nieuw tijdperk op Aarde.   Op gerecycleerd perkament een lijvig manifest voor een planeet waar       verbeelding                                            vergeving kind aan huis is en zero waste the clue.   Empathie kweken op de schoolbanken. Leren luisteren naar elkaars dubbele bodem- verhaal in klank en strip.   Dagelijkse groet aan de Zon en de Maan. Twee keer per jaar babbelpicknick met de buren. Verleden, heden, toekomst à la carte.   II. In zijn droom   hoort Zephyr de echo van Keltische muziek, ziet hij prachtige rosse krullen golven op een berg terwijl hij hun schaduw volgt.   Een zachte bries strijkt langs Zephyrs nek. Getril in linker- en rechteroor.   Nattigheid druppelt op Ashlings jurk en huid. Geknipper van rechter- en linkeroog.                 Uitzicht op de Kempense heuvels.                                                                             Back to Earth.   Ashling is een Ierse meisjesnaam met als betekenis “droom, visioen”. Zephyr is een Griekse jongensnaam met als betekenis “westenwind”.

Fatiha Berrazi
4 1

Lentearoma

als ballerina's in mijn tuin onder begeleiding van het bijenkoor pronken de rozen    de oranje druppelen met de lavendel hun aroma over de grassprieten   de rode vlammen onverwacht fris in de lentebries   de roze schenken de aarde hun wildste perikelen   de witte  genieten met de meiklokjes van de klanken van het bijenkoor

Fatiha Berrazi
14 1

Splinterglinster

met geluk flirt ze als een meikever op zoek naar een rode stip in een zwart gat

Fatiha Berrazi
2 0

À l'improviste

Madeliefjes zonnebaden in het licht terwijl ze haar sandwich smaakt in compagnie van “De meisje”   Een jongeman vraagt haar in de taal van Jacques Brel of ze kunnen maken een chanson op de bank aan de fontein   In het grasperk tussen de struiken met het gezang van de vinken en lijsters kabbelen hun klanken mee   De rozen in de schaduw van de stilte de boomblauwtjes en irissen in het blauw van haar jas brengen tot leven hun zinnen vol lentegeuren   De madeliefjes in de lichtval de rozen in de schaduw het meisje met de roman genieten in de Jardin du Botanique   Of hun chanson zal vibreren op de tong van de songwriter weten ze niet, wel dat routine zomaar kan verkleuren

Fatiha Berrazi
7 1

Een tikkeltje meer

de top van de Himalaya meer dan een avontuur    zuurstof en water meer dan een regenboog    marathonlopers in de zon meer dan een vulkaan   JIJ en IK    

Fatiha Berrazi
17 1

In De Haan

zoals mijn schaduwop zoek naar een lenteplekflirt ik met de zandkorrelseen meeuw kraait van pleziereen baby mekkert van hongerde zon rolt haar goudover mijn kuitenmijn huid tinteltgolftvervelt in de duinen

Fatiha Berrazi
9 1
Tip

De vergeelde brief

Over de ultieme dans hangt een sluier het is een dag als geen ander een kwestie van splinters Fawad, een medaillon van zweet en bloed de smaak van het geluid van het hart hard hart, kermt Lila op het ritme van de geluiden van de schemernacht als stof op de wind als schaduw van de tornado op de ooit stille plek in het open huis in Kaboel haar lichaam weet zij zou zijn de truffel als hij was een eik de engel als hij was gebleven een gentleman maar zelfs de vogels vallen genekt door zooikoorts

Fatiha Berrazi
94 4

Oudbakken verzen

hippe taal is niet haar ding winterwoorden om te kauwen tussen boven- en onderlip, die lust ze rauw archaïsche gedrochten  in winterslaap verloren wie echter de oren spitst, kan ze horen   Listen! Luister! Gefluister? gemeesmuil, gehuil om te mogen pruttelen in gedicht of flitsverhaal   wekelijks is de schrijfster op zoek naar een exquise brij in het verfomfaaid woordenboek in dat stoffig hoekje op de vliering een mikmak als “protserige blaaskaak” “sinistere snoodaard”, “beteuterde moordgriet” “olijke troela”, daar rouwt ze om wellicht doen ze haar denken aan de flierefluiter en zijn trien van nummer honderdtien   vind jij dit stoofpotje carnavalesk exorbitant bezwaarlijk, denk je “Wat een geleuter!”, dien dan een klacht in bij het Moderne woordencomité, sito presto

Fatiha Berrazi
23 1

Ijskegel (haiku)

gekneld door groeipijn willen haar vingers niet mee talent in vriezer

Fatiha Berrazi
10 1

Rendez-vous met Parijs

Paris, ma belle        je weet me te lokken      Hôtel littéraire Arthur Rimbaud      le sourire Mona Lisa in het Louvre      het uitzicht op de Eiffeltoren      de kunst van de Triomfboog       de eethuisjes waar de wereld kookt        laat me proeven van      Montmarte en de Sacré-Coeur      de Jardin du Luxembourg      waar verzen open bloeien      zoals bloesems in de lente       de Champs-Élysées      waar geluiden smelten      zoals marshmallows op de grill        elke stap lonkt naar      een date met jou      encore et encore   Paris, ma belle      de schone onder de schonen

Fatiha Berrazi
11 1

In de tunnel

beweging en stilstand zijn ongrijpbaar tijdens de rit probeer ik een brug te slaan tussen de wereld van de levenden, stervenden, doden   ik mijmer, verdwaal, vloek, schrap, lach schrijf en herschrijf mijn verhaal in mondjesmaat   volgens Salvador Dali is elk afscheid de geboorte van souvenirs en volgens Johann Wolfgang von Goethe kwijnen deze weg zodra de belangstelling verdwijnt  volgens mezelf wil ik worden veelzijdig als de eerste en laatste aanraking

Fatiha Berrazi
6 0

De kers op de taart

Ze hengelt naar ikigai de ontbrekende laag nagellak  een korst oud geluk als enig spoor om weer een crisis te ontlopen haar voeten kruisen de toegangspoort naar Hygge de puzzelstukjes klikken in elkaar

Fatiha Berrazi
16 0

Als de bel rinkelt

Het springtouw hyperventileert grootse sprongen in het Guinness Book of Records   De leren bal dribbelt sjotten in peace en love   De knikkers rollen uit broekzakken over de koer alle hoekjes verkennen   De dinokoekjes glijden in  hongerige magen sneller als op de glijbaan   De kleuterjuf troost, knuffelt en lacht brainstormt met de meester van de derde klas

Fatiha Berrazi
7 0

Smaakbommetjes

Specerijen die Kawtar koestert Anijszaad, cayennepeper, garam masala, gember, kaneel, kardemom, kerriepoeder, komijn, kruidnagel, kurkuma, nootmuskaat, ras el hanout en saffraan Garam masala, kardemom en kerrie doen haar dromen van kip tikka masala, samosa, chutney en saffraankleurige sari’s. De Happy Boeddha op het bijzettafeltje kijkt haar vragend aan. Ze voelt het kriebelen, de behoefte om Indië te verkennen in de herfst.   Kawtar's herfstfavorieten Het onzichtbaar verglijden van de Tijd die nooit maalt om wat voorbij is De oren spitsen bij het gekibbel van de eekhoorns in het Hallerbos Zich laten betoveren door het lichtspel tussen de kastanjebomen Spinnenwebben fotograferen Oesterzwammen plukken voor de soep Pindaslingers rijgen Zich onderdompelen in de magie van kortverhalen bij kaarslicht Dampende anijsmelk met honing slurpen   Gember, kruidnagel en nootmuskaat katapulteren haar naar de gezellige winteravonden als jong meisje omringd door de knisperende vlammen in de open haard. Terwijl de regen nu gezapig tegen de ramen tikt, nestelt ze zich in de schommelstoel, geborgen in de ruitjesplaid die ze ooit cadeau kreeg van Rabia, haar ma. Geurige kruidenthee en appeltaart vullen de woonkamer met kaneelaroma. Neus en maag snakken naar couscous met een extra dosis kaneel, poedersuiker, zoete ajuinen en gedroogde rozijnen. Energiek gaat ze op jacht naar de ingrediënten. En terwijl ze met haar vingers over het griesmeel rolt, mist ze haar.   Herinneringen aan Rabia De groene foulard gedrapeerd rond haar frêle schouders De afternoon tea met verse muntthee en amandelkoekjes De wandelingen in de rolstoel na het middagdutje Haar afkeer van sneeuw, vergeetmomentjes, afbrekende botten, groene vingers, nuchtere  adviezen en ongelovige blik wanneer Kawtar dingen vertelde die niet pasten in haar universum Hun koppige gesprekken en de vrije lach om onbenulligheden die nog nazinderen   Terwijl de couscous gaar stoomt, vist Kawtar een notitieboekje uit de keukenla. Dankbaarheid vloeit over in verzen die ze opdraagt aan deze bijzondere vrouw die de  strijd verloor in het najaar.

Fatiha Berrazi
6 0

Novembervers 6/2022 - Explosie (haiku)

Inzicht in zicht      KNAL haar bloeddruk staat op springen de stressbom ontglipt 

Fatiha Berrazi
8 1

Novembervers 5/2022 - Voetbalgekte (haiku)

Voeten en een bal veroorzaken ellende als sport bijzaak wordt

Fatiha Berrazi
3 1

Novembervers 4/2022 - Recyclage (haiku)

de treurwilg herleeft zelfs in verdriet kruipt poëzie laat ons weer helen

Fatiha Berrazi
1 1

Novembervers 3/2022 - Maïsveld

In de verte hoor ik je nog giechelen om mijn flauwe grappen zie ik je duiven spotten op de tippen van jouw tenen   Tussen de maïskolven racet een witte duif me rakelings voorbij adem ik de lucht in die jij uitademde     in en uit - uit en in     met mondjesmaat   Vanop afstand relativeer je mijn woede tegen die verdomde bloedcellen subtiel, zoals alleen jij dat kon   Tot jouw gemis smelt in onze momenten samen probeer ik het schouwspel te omhelzen 

Fatiha Berrazi
4 1

Novembervers 2/2022 - Over de vloedlijn

Ze ademt gelaten de zilte lucht in staart voor zich uit, haar ogen gefocust op verruiming Op het zeilschip kent de horizon geen grenzen De golven kotsen en klotsen tegen de rotswand tijd zat om te kapseizen op het ritme van het liefdesspel tussen het schuim en de bubbels De noorderwind rust op haar schipperstrui

Fatiha Berrazi
5 1
Tip

Novembervers 1/2022 - Hij woonde in de postkaart van zijn dorp

Toen hij uit augustus vertrok fladderden stof en zweet nog aan zijn lijf een fata morgana in postkaartformaat   Geen draperieën waren nodig om te bedekken vezels van wat hij dacht een fusie te zijn zijn furie verkoos de vrije val   De kloof tussen HIJ plus ZIJ is de oplossing van hun complex vraagstuk met eindeloze komma’s maar zonder ZIJ   Zijn hele hebben en houden in een notendop   in de tuin drie eeuwenoude kerselaars en een zilverspar   Het parket had nog veel geheimen te vertellen het galmde tot een gat in de morgen   Hij ruilde de zomer voor een wit nest met art-decovenster boven de tuindeur hij had er een zilverspar, die verroestte met hem mee

Fatiha Berrazi
88 5

Renovatie

Letters    beitelen    hameren    schilderen    schuren   Woorden    behangen hiaten   Zinnen voorspellen wolken die          samenklitten in de ijzige kou   Wanneer het begint te miezeren en bakstenen hagelt geef ik me over aan mijn keldergathumeur tot het licht weer verlicht

Fatiha Berrazi
14 0
Tip

Littekens

Kawtar staart naar de foto die een lange winterslaap heeft gehouden in een zolderhoekje. Ze is gehypnotiseerd door het tere silhouet en de sterke persoonlijkheid in groei, tussen werkelijkheid en verlangen gevangen. Ze streelt het fotopapier – zo zacht dat het bijna als katoen tussen haar vingers aanvoelt – en houdt even haar adem in. Ze snakt naar het dromerige zomermeisje van toen, nog niet bezoedeld door een tirannieke vader en geërfde tradities die haar vrijheid doorheen de jaren zouden verbrokkelen tot ruïnes; haar onzekerheid zouden doen aanzwellen als een tumor; de kiem legden voor een reeks ongezonde relaties; haar opstandigheid en rechtvaardigheidsgevoel zouden versterken; haar schrijfbehoefte zouden verscherpen; haar drang naar geborgenheid zouden kanaliseren in een vlucht naar Boekenland. Een patriarch waarvan ze zich nauwelijks een glimlach kan herinneren. Een verbitterde man met twee gezichten, die misschien niet wist dat hij genegenheid voor vrouw en kinderen mocht tonen. Het oordeel van de anderen had meer gewicht dan hun geluk. Het was alsof hij zich God waande. Strenge regels, gehoorzaamheid, preutsheid, maar niet voor de rokkenjager die moraal niet hoog in het vaandel droeg. Haar moeder Rabia was de vriendelijkheid zelve. Ze deed wat ze kon voor haar kroost, maar ze begreep Kawtar niet. Ze kon niet vatten waarom haar jongste dochter per se wou verder studeren en van kunst en cultuur hield. Rabia was analfabeet; getekend door de barbaarsheid van de Algerijnse revolutie en de onderdanigheid waarmee ze verstrengeld was geraakt. Angstgevoelens en heimwee naar haar familie ontwortelden haar. Ondanks de liefde voor en van haar zonen en dochters en de afleiding van de andere vrouwen op trouw- en geboortefeesten viel ze in de klauwen van depressie en tijdelijke waanzin. Dit zou sporen achterlaten bij Kawtar. Grote zus Nabila trok destijds die foto in Djemila, een ouderwets bergdorpje verscholen in een magisch stukje Algerije in rust waar de balkende ezel, blaffende hond en mekkerende geiten vrolijk hun ding doen. Tussen hen in draaft de negenjarige Kawtar. Van de verzengende hitte, verschroeide aarde en verstikkende wind trekt ze zich niets aan. Haar lange zwarte haren, gebruind gezichtje en ernstige blik onder dat grappig zonnehoedje zijn onderdeel van haar charme. Toen al hield ze van hoeden en petjes. Haar kort jurkje met fleurige bloemenprint oogt zomers fris. Kawtar – die de vriendelijkheids- en waarheidsgenen van haar moeder heeft meegekregen – begrijpt nog altijd niet waarom Nabila vaak zo wreed tegen haar deed. In hun kinderjaren stond haar zus op een goed blaadje bij vader omdat ze diplomatisch te werk ging. Leugentjes om bestwil kleurden haar jeugdherinneringen rozer dan de hare. Op de foto is kleine Kawtar in gedachten verzonken, zo ver weg en toch dichtbij. Buiten beeld komt een bende slungelige tieners al lachend op haar afgelopen. Het zijn een aantal neven en buurjongens, en ook Hamza, de middelste van haar jongere broers. Pretdruppels druipen van hun voorhoofd. Hamza, een eersteklas klikspaan, zou later aarden naar haar vader. Ze draait abrupt haar hoofd opzij. Plop, plop, plop. Kiezeltjes vliegen als vuurwerk door de lucht. Haar angstige blik trekt echter snel weg zoals een kameleon van kleur verandert. IJverig manoeuvreert ze zich op de klamme rug van haar trouwe vriend de ezel wiens koppigheid en doorzettingsvermogen bij haar zouden doorsijpelen als een karaktertrek. Eigenlijk best grappig, dat kleine tengere meisje op die weerbarstige ezel. “Dorst, dorst”, weergalmt haar kinderstem door de lucht. “Dorst!” Ze zijn beide uitgeput door inspanning én opwinding. Hop, hop, lief ezeltje, hop richting rivier, op weg naar verkoeling. Een grote stofwolk spat uiteen in oneindige stofdeeltjes die zich op haar rozenjurk nestelen. Dertig jaar later zijn dit groene vlekjes op de vergeelde foto. De beltoon die weerklinkt vanuit haar jeanszak vibreert hardnekkig. Ze negeert ABBA en pinkt snel een traan weg.

Fatiha Berrazi
97 2

Aan diggelen

Tussen haar ex en hun zoon stroomt een oceaan van wantrouwen die de afstand tussen de golven vergroot zodat ze het tij onmogelijk kan keren.

Fatiha Berrazi
12 1

Het asfalt herbergt raadsels

Het klinkt hier als leven dat wegtikt tiktak, tiktak Het ruikt hier naar zwarte angst rikketik, rikketik.   Een belegen vrouw met blauwe lippen, wimpers als zwart garen trekt haar laarzen uit pronkt met haar gebarsten zolen. Eigenlijk moest ze naar de bib. Een dertiger met puntschoenen en haren in bleekwater geweekt  wist kilometer na kilometer. Je kan de motor van zijn Jaguar horen ronken. In de achterruit vervagen de platanen tussen de villa's terwijl de teller blijft haperen.   Stervenden zijn niet te vangen als everzwijnen. In de zilte aarde trek ik een lijn gebogen onder hun kilo’s. Uit hun botten schud ik mijn schrapende stem.   De wind schuurt tegen de wijzerplaat. De geluidsgolven ontplooien zich. Een rode plas belemmert het zicht. Wanhoop krijst in de armen van getiktak.[1]  [1] Geïnspireerd op het gedicht “Surplace” van Charles Ducal.

Fatiha Berrazi
3 0

Rollercoaster

                               Een stoornis hangt als een betonnen mantel om haar schouders lijmt haar voeten vast knelt haar tenen haar vingers willen niet mee.             Terwijl ze rond het zeewier spartelt           als een zeebaars oproeit tegen de stroom           vullen haar longen zich met luchtbubbels                                        en lopen dan weer leeg.                                                                                                 Ze dwaalt                                                                                               met een kast op haar rug                                                                                               die dreigt neer te storten                                                                                               herfstig in de zomer                                                                                               lentefris in de winter.   Ze wil schuilen in zeepbellen gewichtloos landen tussen laatbloeiers brandnetels en pissebloemen proeven groeien als boomwortels rond beton spelen een hinkelspel holderdebolder.                                                                                                 Met een ijzeren wil                                                                                               therapie na therapie                                                                                               slaagt ze erin de euforie                                                                                               te wentelen in de sneeuw                                                                                               de twee polen te smelten                                                                                                                 in het zonlicht.

Fatiha Berrazi
5 1

Boemerang

Ik herinner mij de zonneslag in een grijze Peugeot zwaarbeladen als een muilezel de zomerexodus van mijn zolderkamertje vol frisse dromen in Belgika naar dat wit huis in Maghreb waar mama in de keuken khobz kneedde die ik met zus bracht naar de farran bij de plaatselijk bakker We aten in een salon met sederi en bontgekleurde kussens in harmonie met lage tafels waaronder onze voeten bengelden op handgeweven tapijten We sliepen op matrassen en dekens op de grond centrale verwarming hadden we niet Onze behoefte moesten we achterlaten op een hurktoilet en onze huid gingen we scrubben in de hamam tot alle dode schilfers en preutsheid eraf vielen   Jurkjes, broeken, T-shirts, ondergoed, kousen wasten we in grote zinken wasteilen met water uit de waterput en later uit de kraan handen en bruine zeep waren onze wasmachine de zonnestralen op het dakterras onze droogkast het uitzicht op dat terras was stoffig, maar daar smulden we met de vriendinnetjes uit de keukenkast gejatte amandelkoekjes terwijl we ons verstopten achter handdoeken en lakens Voor die weken van komen en gaan van familieleden en buren die spioneerden naar het reilen en zeilen in Belgika hadden we een codetaal ontwikkeld   Ik herinner mij de hopeloze worsteling de sociale controle door baba en kompanen vreemde roots, traditie, religie, zoveel haram en nee het zondebokgevoel woekerde tussen mijn vingers onrecht om rekensommen te moeten maken bij zuster Serafien terwijl Lieve, Sabine, Tiny en Katrien werden ingewijd in de geheimen van school-, vlinder- en rugslag  geen toneel-, piano-, of tekenles maar Arabische les geen Chirokamp maar opruimen, kuisen en mondje dicht geen hotdog maar scherp geurend schapenvlees geen glinsterende kerstballen, geen barbiepop met nieuwjaar geen zakgeld voor de cinema of geflirt in discotheken maar familiegeroddel tot in de late uurtjes geen strakke jeans of hippe minirok maar afdankertjes waarin ik me verborg als een grijze muis    Nu nog krijg ik rillingen in een speeltuin waar ik  de schoen van baba opnieuw voel schoppen op mijn kont en een rode voortand zie landen over de schommel  in de zandbak waar mijn zelfvertrouwen ligt begraven

Fatiha Berrazi
29 1

Resonantie

Laat me ruilen het gewicht van kasseien voor katoenpluis   Laat me weven een web tussen Calimero en de Benidorm Bastards   Laat me kweken een olifantenvel in dit circus   Laat me ontbloten mijn tanden zoals twee chimpansees   Laat me proeven een mespuntje van jouw grain de folie   Laat me filteren het timbre van krekels op de wei waar ik speelde   Laat me tokkelen onze snaren van intimiteit in een doolhof van twijfels   Laat me zweten met het brood en de kaas naast de soep   Laat me opsparen mijn naaktheid met de loomheid van een slak   Laat me volgen de lichtval op een kathedraal van esdoorns

Fatiha Berrazi
23 1

Wasbeurt

terwijl de herfst op de loer ligt, speelt het zonlicht verstoppertje terwijl jouw vingers masseren, wassen ze restjes uit mijn lijf tot alles opnieuw glimt zoals na een orgasme

Fatiha Berrazi
10 0

Chagrijnig plein

In het Pajottenland      slaat de kerkklok tien uur in de ochtend.   Onschuld ligt begraven onder een stevig sneeuwtapijt      er is een overloop van maagdenwit      naar letselrood.   Bomen   dragen hun naaktheid met trots                spreiden hun armen over de                daken die eruitzien als verkleumd                alsof ze hen willen beschermen                tegen stokken die deuren en ramen inbeuken.   Zwarte kraaien bespieden armzalige taferelen.      De gulzigheid druipt van hun krachtige snavel      bij het identificeren van een gans wiens nek eraan moet geloven.   Rode ruiters en soldaten in harnas dwepen met macht. Paarden steigeren               vervloeken de chaos.   Jachthonden dorsten naar bloed. Zwepen cirkelen in de lucht               landen op prooien die worden gedwongen in het gareel.   Vrouwenreünie in lange gewaden waarin de ijzige morgen kruipt. Wanhopig sterke vrouwen               fluisteren                                                          beloeren                                                          bedelen op hun knie of                                                          berusten in honger                                                          proberen hun eer te redden of                                                          vluchten met hun kroost.   Hoopjes mens,                           triest gekreun,                                                          smeekbeden helpen geen zier.

Fatiha Berrazi
3 0

Troebel water

Onder een bedje van algen vereenzamen een zwart-wit gestreept kindersokje flarden T-shirt in drijfzand een met wanhoop besmeurd lijfje dat ongemerkt aanspoelt op Lesbos resten van een strijd voor waardigheid tegen honger en dorst verloren nog voor de oorlog tegen het onbekende was begonnen.   De sirenes klinken scherper dan het gekrijs van Marina, zijn ex de ambulancier hij weet dat dit onschuldig lijfje gekraakt door de kracht van de golven de Egeïsche zee doet bloeden hij vermoedt dat de lokroep van belofte sterker was dan de paniek in de meisjesogen toen zij sprong op een rubberen bootje van het bloedigste rood.

Fatiha Berrazi
4 0

Daar ligt ze

stoïcijns, in het wit van de stilte tussen de lijnen, de bronzen ovaal zonder groeven of plooien. Haar oren staan in lichterlaaie als een raket op een lan- ceerplatform, klaar om te worden afgevuurd. Haar oogleden blijven stijf op elkaar geperst tot de glazen kast zijn vormen weerspiegelt: weer- barstige haardos, omlaag krullende snor, gulzige baard, rommelende buik, golvende kont, lijvige benen. Haar neus trekt als een zuignapje de dolende museumbezoeker aan. Haar lippen kraken, broos als een eierschaal waaruit nieuwe ideeën ontglippen. Haar kin glimt. Doorheen het glas stroomt kunst zijn aderen in. (Geschreven aan de hand van een postkaart van het bronzen beeld "Slapende muze" van kunstenaar Brancusi.)

Fatiha Berrazi
1 0

Jaloers op Doornroosje

Ze klinkt als een lp die blijft hangen als een kluwen wol in de war als een vijg met slechts een tikkeltje vocht als een glanzende Granny Smith vanbinnen kapot gevreten door een worm   Een kortsluiting doet de wervels scheuren uit haar pyjama wentelt haar in zelfbeklag   Zaffranax Sleep walst in haar maag glibberig als een aal   Het wrijven van haar krullen tegen de katoenen stof van haar kussen vult de monotone kamer met klank   Ze reist lichtjaren door visioenen klapt dicht als een oester   Ze vecht tegen spleten in haar blikveld fobieën die krioelen als sigarettenpeuken doorbeuken als een metronoom   Het is alsof ze in één tel 100 jaar is geworden

Fatiha Berrazi
16 1

Langs het Heuvelpad

De volle maan wiebelt over lavendelblauwe          heuvels op uitkijk   op hun rug speelt een leeuwerik verstoppertje           met korenvelden   het geel licht kruipt op de poten van Knienke, kweekt                    rust in het najaar   Haiku’s klinken als oer stilte in de Kemmelberg              zonder overlast   zaaien dichters op schaal een plek waar verzenresten                zichzelf recycleren

Fatiha Berrazi
11 0

Leven (het – mv. levens)

Volgens de deskundige: de (heel) korte of (heel) lange periode tussen geboren worden en sterven. Levende wezens kenmerken zich vooral door de stofwisseling (het ademhalen en opnemen van voedsel); hun zintuigen en het reageren op prikkels; het zich voortplanten en doorgeven van erfelijke eigenschappen aan nakomelingen door middel van DNA, en als apotheose het doodgaan.   Volgens de genotszoeker: vrijen, zich laten masseren, een siësta houden, bungeejumpen, kokkerellen, wijnproeven, Twister spelen.   Volgens het kind: zure beertjes en smurfenkoekjes oppeuzelen tot je een Winnie de Poeh-buikje krijgt; een Disney-tekenfilmmarathon houden; luisteren naar mama of papa die sprookjes vertelt; een Moederdag- of Vaderdagcadeautje knutselen; met vriendjes ravotten in de speeltuin of kamperen in de tuin; slapen.   Volgens de onomatopee: kukeleku, koekoek, oehoe, tik tak, klap klap klap, ding dong, sst, brr, mjam, smak, mwah, oef.   Volgens de gevangene: op enkele vierkante meters dromen van alle blauwtinten van het zeewater; discipline en eentonige regels slikken; berouw tonen na een vechtpartij; het gemis van het dagelijks joggen, van de vlinder op de schouder en de chili con carne met Coronabier; eenzaamheid verduren; het sprankeltje hoop dat smeult door het gesprek met de cipier, de tekeningen en brieven van zoon- en dochterlief; het volgen van een toneel-workshop, een schildercursus of mediteren.

Fatiha Berrazi
11 0

Schemerzone

Ups en downs blazen in een pingpongspel haar trieste gedachten op als Michelinmannetjes   Ze wil haar angsten ventileren niet in elkaar zakken als een kaars   Ze wil karakter kweken blije gedachten die blijven plakken als geheugen

Fatiha Berrazi
9 0

Outsider

Buiten de lijntjes schrijven maakt gelukkig.

Fatiha Berrazi
13 1

Bewust

In de knoop met zichzelf door een verstikkende relatie krijst ze als een viswijf zet ze haar emoties een paar tellen op pauze schrobt ze de verwarring van haar lijf en zwijgt

Fatiha Berrazi
9 0

Total loss

Ze verloor hun baby en zichzelf in een graf dat ze nooit had besteld

Fatiha Berrazi
16 1

Ballast

Ik stof mijn hoofd af parkeer mijn dilemma's in de schuif tussen de onderbroeken en bh's en toch voel ik me als lood uit mijn lood geslagen een  tikkeltje ontbloot

Fatiha Berrazi
10 0

Osmose

Zij stift zijn lippen met hoop Hij verzegelt haar mond met een kus die tederheid weeft met perspectief Gebaar na gebaar dichten ze hun afstand worden ze elkaars cement tussen de bakstenen        

Fatiha Berrazi
4 0

Van de kaart geveegd

Ik ben de vondeling onder de wilde wingerd de papiersnippers in de vuilbak het hoofdpersonage verdwaald in mijn novelle er is geen vluchtpunt meer onder de prikkeldraad blijft het bladstil

Fatiha Berrazi
12 0

Schrijfpanter

Daar in alle tinten blauw leerde ik         metaforen distilleren         clichés verdampen         oubollige stijlen shaken een ecologisch menu rijk aan         veerkracht         vlinderslag         (C)O2   Daar bleef ik duiken een tijdlang kopje onder tussen de algen viste ik naar         uit hun voegen gebarsten emoties         XXXXL ideeën         vergeten woordparels         puntgave bladspiegels meststof voor waterdichte verzen

Fatiha Berrazi
18 0

Stilte die in beweging komt

Oververhit plof ik neer op een rotsblok. Terwijl ik een paar slokken water drink, screenen mijn ogen de langgerekte Andes. Ik bewonder de capriolen van de koeien en hun kalfjes in de schaduw van de fiere bergtoppen en heuvels. In de verte hoor ik de uitgelaten stemmen van de kinderen uit het dorp. Ik geef ze in gedachten een naam. Mijn soepele vingers wrijven over mijn reisschrift.   Tussen twee boomstammen in de vallei bengelt een veelkleurige figuur in papier-maché aan een touw. Zestien door de zon getaande benen bewegen in slow motion, draf of galop. De voeten zijn gevlucht uit hun nauw aansluitende sokken. Ricardo, Pedro, Fernando en Rafael giechelen in koor. Rosa, Gabriela, Juana en Luz trappelen van ongeduld. Hun zwarte haren zijn gevlochten of gebonden in een paardenstaart met een feestelijke strik. Om beurt worden ze geblinddoekt. Juana, la chica del cumpleaños, mag de spits afbijten. “No veo nada,” roept ze opgewonden. “Uno, dos, tres, cuatro, cinco, seis, siete, ocho, nueve, diez.” Na de verplichte draaiingen slaan ze erop los met een knuppel. “Alhi?” “Venga chica!” “A la derecha, a la derecha”. “Da la vuelta, da la vuelta.” “Alhi, alhi.”   Wanneer het hoofd na de vijfde poging eraf zwiept, gaat de marteling verder tot ook één arm eraan moet geloven. Het gebergte slokt het triomfantelijk gejuich op. Een harige man beweegt het touw omhoog en omlaag terwijl zijn borstkas gedwee het ritme volgt.   Na een fatale klap van de stevig gebouwde Pedro belandt de verminkte figuur met een plof op het gras. Handen grijpen naar de stortvloed van snoepjes en cadeautjes. “Quiero mas dulce,” krijst Gabriela. Een groot deel van Superman wordt hevig platgedrukt. Zijn kop dient als speelbal en één van zijn benen laat zich oostwaarts meevoeren met de rivierstroming.   Ze eten snel de lekkernijen op en gaan dan over tot het volgende spelletje. Met veel show proberen ze een bontgekleurde sombrero zo ver mogelijk weg te werpen. Per meter verdienen ze een punt. Fernando verzamelt als eerste acht punten. Hij krijgt een kroon en bepaalt wat ze verder spelen.   De Sombrero-koning laat zijn vrienden even sudderen en geeft dan duidelijke instructies. Met veel gejoel plaatsen ze zeven plooistoelen naast elkaar, afwisselend met de rugleuning naar voren en naar achteren gekeerd. Hierrond wordt gedanst en meegezongen op uitbundige Mariachi-muziek die uit enorme luidsprekers schalt. Telkens wanneer de muziek abrupt stopt, lachen de overblijvers voluit en neemt de afvaller met tegenzin een stoel weg. Uiteindelijk wint het feestvarken Juana maar het is de koning die opnieuw het volgend spel mag kiezen.   Fernando kiest ervoor om te dribbelen en te drijven. De meisjes hebben hier wel zin in, behalve Juana. Ze begint te jammeren en loopt weg.   Mijn ogen, oren en noterende vingers hongeren naar meer, maar ik heb nog een lange tocht voor de boeg. Ik gooi mijn spullen in mijn rugzak en vervolg mijn weg naar vrijheid. Onderweg bedenk ik een meer nobele variant van de klassieke stoelendans, waarbij aan het einde van de rit Juana en haar vrienden samen op één stoel overeind proberen te blijven.   Mijn gedachten reizen terug naar de lievelingsspelletjes uit mijn jeugd: verstoppertje, zakdoekje leggen, schipper mag ik overvaren, touwtje springen, hinkelen. Zoals de Amerikaanse journalist Ron Olson schreef, “My childhood may be over, but that doesn’t mean playtime is”.

Fatiha Berrazi
11 1

Crescendo

na negen maanden repeteren is je eerste noot in de materniteit bonk erop   mijn blik rust op je fijne trekken terwijl je lippen de schaarse melkdruppels opvissen   vuist in vuist, wang tegen wang vibreert onze eerste date zoals de Selmer sax die naar je lonkt   geen tutje kan tippen aan jouw duim en de teddybeer van oma   mijn ego glundert al weet ik dat ik mama én papa zal zijn   luister naar mijn trillen ik schenk je alle zachtheid die ik in me draag

Fatiha Berrazi
16 0

Haar pelgrimstocht

van snoezig boeleke naar de puber met stekels tot stokoude bomma   ondanks haar kraken kronkelt ze een weg in   verliest even haar evenwicht zet een joker in   spint haar web flirt als een meikever met bruto nationaal geluk   tot ze ooit verdwijnt voelbaar aanwezig

Fatiha Berrazi
18 0
Tip

Navelstreng

I.     De bloemetjesgordijnen filteren de zon. Een gouden gloed schittert op mijn Ikea-kast. Naast de vaas met gladiolen pronkt op de foto in haar rode sofa de vrouw die met de doden vriendschap sloot. De leeuwin verloor haar glans. De zanglijster brak haar stembanden. De sterjasmijn verstikte door klimop.   In pupillen waar de leegte zich nog niet als een dode vijver heeft genesteld, vloeit een helder licht. Seizoenen later vullen haar oogstiltes mijn salon, klaar om te plukken als vergeet-me-nietjes.   Als een landkaart lees ik haar wangrimpels in beweging zoals de Noordzeegolven die we met ons getetter gingen animeren in de vrieskou.   Vergrijsde herinneringen, verwelkte gladiolen Onze momenten bewaar ik vers in het hart en in de schuif. Hun contouren houden me scherp telkens wanneer ik op een pechstrook strand.     II. Ook ik hang aan een zijden draadje en zal ooit landen waar de zon de Noordzee ‘s avonds kust in de hoop dat mijn leven klopte van begin tot eind met een hartslag waaruit warm licht blijft stromen, nu in jouw aderen.   Ooit zal ook ik over je waken, mijn jongen. Als een sopraan zal ik zingen een vuurzee om te blussen jouw wonden, als een wals zal ik opendansen jouw horizon.

Fatiha Berrazi
90 2

De kiezelstenen in de rivier

In haar rusthuisbed  staart ze naar het wit plafond, zuurstoftekorten   Het virus stookt haar op de hel is losgebarsten rauwe geluiden   Golven van paniek beuken fel tegen haar aan allerlaatste keer   De priester komt langs prevelt een ultieme groet Tabula rasa   Half lauwe koffie hij zit daar als gebeeldhouwd zoekt haar silhouet   Gebogen rug treurt om zijn rots in de branding eenzaam pistoletje   De diepte lokt hem zijn kleinzoon tilt hem hoger genegenheid heelt   Kranten troosten hem fantoomgeluk vult zijn dag de herfst is te vroeg

Fatiha Berrazi
5 0

Zandkater

De Blauwe Mannen zwoegen in de woestijn uitgemergeld door zandkorrels en hitte de taaie stilte is hun koning ze drinken en stinken voeren een battle tegen dronken sentimenten stoffig gebrabbel een wind vol nonsens van het vormeloze soort zonder richtingsgevoel    

Fatiha Berrazi
17 0

De wind tegen

Een fractie van een seconde staarde ik in de ogen van een hoogzwangere vogelspin. Haar glanzend blauwe poten hadden duidelijk goesting. Amper een meter verderop struikelde ik over twee opgerolde egels. Met mijn knieën vol schrammen en een verstuikte enkel strompelde ik tot aan een verweerde bank. Hierop zat een bejaarde tweeling gezellig te keuvelen. Broer en zus keken me onderzoekend aan, vroegen wat er aan de hand was. Ze luisterden maar half, knikten samenzweerderig naar elkaar. Plots veerden ze recht, grepen me stevig bij de schouders vast. Ze sleepten me over de kasseien mee tot aan de platanenboom waar ze me in een bakfiets tilden. We hobbelden naar Residentie Magnolia, gelegen op de hoek van de Paters- en de Nonnenstraat. Onderweg kwamen we drie konijnen tegen. Toen we bij het statige gebouw aankwamen, herinnerden de pijnscheuten me aan de val. Ze wilden me uit de houten bak halen, maar ik stribbelde tegen. We vielen achterover op de giftige tanden van een familie vogelspinnen die een wandeling maakte op het trottoir. In allerijl werden we naar het ziekenhuis gebracht.

Fatiha Berrazi
26 0

Stelletje idioten

In plaats van aan hetzelfde touw te trekken te vertrouwen op onze intuïtie de wijsheid in elkaar, zijn we getrapt in de val van hebzucht die glinstert op het dak van ons imperium.   Kunnen we nog recycleren zullen we of hebben we de boot gemist?

Fatiha Berrazi
16 0

Driftbuien in Brussel

In het lantaarnlicht in de Maâbuumstroet twerken regendruppels sigarettenpeuken vergeten blikjes cola hondenpoep met elkaar   Sporen van jaloezie en overlast 's  zondags verdwenen op het trottoir

Fatiha Berrazi
39 0

De spuigaten uit

  Onze ogen, oren, neus, mond, buik en brein worden subtiel verleid   De reclamespots glijden grenzeloos binnen hard en zacht als bananen een voorgekauwd papje verslavend zoet als roze marsepein   Ons brein is een snoeper en de rest volgt gewillig   De aanslag op aandacht en poen laat ons verweerd achter Een vriendelijke glimlach doet ons consumeren nutteloze spullen en masse   Onze neuronen zijn tot volgzame materie gekneed ons initiatief is kaalgeplukt onze vrijheid is tot smurrie geprakt

Fatiha Berrazi
17 0

Er huizen mieren in zijn pen

Blanco velletje      magert uit zijn vel      hongert om letters.   Lettergekwijl      zwemt      in troebele inkt.   Pauze ten einde:   schrijver      light      haakt frisgewassen letters tot manifest dichter      nog lichter      breit kraaknette verzen tot satire.   Blanco velletje wordt krachtig.

Fatiha Berrazi
29 0

Bomma

Kleinzoon tilt bomma zes etages hoger.

Fatiha Berrazi
35 0
Tip

Schrijfjeuk

Bomen genadeloos geveld Woorden schieten wortel   Beklijvend schrijver rijpt over met tijd Gedachten spelen als marionet met zijn voeten   Hoe zwijgen, gebeten door schrijfjeuk?   Losse feiten drijven in volle zee, verzoeten in ongezouten verbeelding.   Herinnering is muziek voor verhaal Behoeftig kneedt hij beelden tot taal Massaal eten en drinken tezamen Buiten de lijntjes schrijven zaait geluk.

Fatiha Berrazi
60 0