Jan

Jan was al de dagen vergeten waar hij stuiptrekkend over de vloer wriemelde op zoek naar zijn eigen kamerdeur . De enige deur in de witte rivierlange gang met een papier pal in het midden van het deuroppervlak geplakt . Met als functie dat hij ze makkelijker zou terug vinden . Wat er op het papier stond speelde totaal geen rol , het ging om het papier . & Voornamelijk dat zijn deur zich dus onderscheidde van de andere deuren in de gang . Een wit licht in de vorm van een A4 in dagen van bedwelming , platliggen onder antipsychoticum & alprazolam & overleven op ingedikte melk & ongezoete pudding , hij verdraagt geen zoetigheid in zijn kapotgeknarste gebit . 

Hij was de dagen al vergeten waar hij zichzelf vervloekte voor de zoveelste verslaving & voornamelijk om van die verslaving af te geraken . Hij was de dagen al vergeten waar hij een halve eeuw oud werd in de psychiatrie . Hij was de dagen al vergeten waar hij nog goed at , ook al vond hij goed eten datgene wat de gemiddelde Belg beschouwt als slecht eten , lees fastfood van fastfoodketens met epilepsietriggerende logo's . Lees Mcdonalds . Hij was de dagen al vergeten dat de heroïnewaas wegtrok & hij weer kon vertellen over de goude jaren negentig , de hoogdagen van The Stone Roses , het vergeten one hit wonder van de jaren negentig . Hij was de dagen al vergeten waar hij het positieve inzag van zijn job als dokwerker . Roken kon er ten allen tijde & ge ontmoet wel ne man of vier vijf & alles valt er nu eenmaal veel goedkoper te regelen , de legale zowel als de illegale middelen . Jan was de dagen al vergeten waarin hij niet zat vastgebeiteld in vervelend cynisme alhoewel het vaak dichtbij vervelend realisme lag in zijn wereld . Jan was de dagen alweer vergeten dat hij terug zijn eigen moeder herkende . 

Jan was weer te druk bezig met andere dingen , zoeken achter dagene wat het snelste geeft . Slenterend aan de bouwbevallige bruingebladerde appartementsblokken aan den Beerschot , het kiel . De holle kies in het gebit van Antwerpen , de nagel aan Meneer De Wever zijn doodskist , de golden ticket in het achterhoofd van Meneer Van Grieken . Het kiel . Die plekken aan de randstad waar de schimmel op het gemiddelde badkamerplafond meer leeft als de gehele buurt bij elkaar . Die plekken waar de gemiddelde inwoner nog in nihilisme gelooft & waar gentrificatie nooit in de mond zal genomen worden maar eenieder die het uitspreekt wel stevig aan de tand zal gevoeld worden . Hier haten ze Tourist Lemc , want die man is niet eens een echte Antwerpenaar & zo teren op de miserie van een ander . Sukkeleir! Hier is het café op de hoek de stront die het ongedierte uit hun huizen slurpt & waar er af en toe nog echt geleefd word . Maar hier verstaat men onder leven , liefst zo snel mogelijk het huidige moment vergeten . Hier in dit kruipkotgroot kot zijn de oudste stukken antiek de mensen die er de krukken warm houden & de mensen hun mentaliteit geurt ouder als dat antiek worden kan . Boerkesglazen , bifiworsten , roycosoep & Oxo . Pitjesbak , beeldbuis , sigarettenbakken op den toog . Authenticiteit is hier belangrijker als beleefdheid , hier weet men wat men wilt & wat men niet wilt . Hier kleuren de straten vijtig tinten grijs & vijftig tinten spierwit . Hier loopt geen Marokkaan of neger een paar uur leven rond & diegene die er dan toch rondlopen zijn even halfdood als Jan in zijn ontwennigsperiodes van weleer . Even diep , even ver weg , even van alles vandaan . Hier wordt de kebabzaak gediscrimineerd , maar ze hebben wel friet te graaien , carapils is hier water & brood & de colruyt iets voor de rijke mensen . 

Jan was te druk bezig met halfdood te zijn in het badkamergroot appartement dat hij ooit van zijn grootmoederlief had geërfd . Smack . Daar moest hij het van hebben . Smack . De cocaïne die je kan roken , daar diende je niet voor in de aders te prikken , die in Jan zijn geval al vijftig maal hergebruikt leken te zijn . Ecologisch leven heeft in Jan zijn wereld een geheel andere betekenis als de algemeen herkende , maar Jan kent er al effe iets van . Een Junk in hart & nieren . Een Junk in menselijk verval . Een held in escapisme , een held in herval . Jan nam de dingen terug zoals ze altijd al waren geweest . Jan was het weeral maar eens niet verleerd .