Joost krijgt het warm

Siegert
28 jan. 2020 · 4 keer gelezen · 1 keer geliket

Grassen die groeien steeds hoger op rotsen.
Gletsjers verdampen en ijsschotsen botsen.

Aan inlandse kusten op plastieken stranden
blijven instantfabrieken hun banden verbranden

met moeder natuur en haar zorg voor balans,
het leek ons vooraf niet zo moeilijk nochtans:

tienduizenden jaren gingen voorbij,
men jaagde-verzamelde tot er één zei
'kijk, hier bouw ik een hut en een huis en een stad
en ik maak honderd kinderen en ik brand alles plat.'

We zijn uitgezwormen als bijenzwermen
intussen expert in het staren naar schermen,
we rijden in rondjes rotonder dan ooit,
ons in net iets teveel rare bochten geplooid.

Het is warm aan het worden en de lucht hier wordt ijl.
Van welk hout maak je nu ook het best weer een pijl?

De mens en de wereld: als een uitgeblust paar.
Hun sneeuwgrens vervaagt, ze schuift op jaar na jaar.

Joost mag het weten waaraan het ligt:
hij wil het raam open ‘s nachts, jij wilt het dicht.

                                        siegert.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Siegert
28 jan. 2020 · 4 keer gelezen · 1 keer geliket