ik draag jouw kleren
gegoten als vele lagen huid
met jouw onuitgesproken woorden
ontkleed je me
kleed je me helemaal verder uit
laag voor laag
intens
tergend traag
je aanblik
zet je hem even uit
ik kan het niet hebben zoals je naar me kijkt
ik implodeer
ik verkeer
in staat van zinsverduisternis
onzichtbaar en zacht
onuitwisbaar in gedacht
draag jij alle tinten nacht
gracieus en onbevangen
je bent mijn naakt
en ingekleed verlangen