Zondag 14.10 vandaag. Verkiezingen! Ik kijk op de kalender en ook al staat de verjaardag er niet op, plots besef ik dat de vriend en ik vandaag wat te vieren zouden hebben. Hij is thuis dit weekend, voor de verkiezingen en een festival. Hij is de verjaardag niet echt vergeten maar hij heeft er ook niet echt meer aan gedacht, aldus zijn wijze woorden. Ik denk aan mijn grootmoeder. Ze was bijna 50 jaar getrouwd met mijn grootvader, maar niet helemaal. Vandaag draag ik een kleedje van haar. Ze had the little black dress één keer gedragen in de seventies naar een bal. Het deed destijds wat stof opwaaien omwille van een goedgeplaatste split. Anno 2018 is het redelijk conservatief. Grootvader liet echtgenote vrij in haar (mode)keuzes, er was toch geen zeggen aan. Het kleedje was op haar lichaam als jonge vrouw gemaakt en het past mij nu ook perfect. Het heeft nu zelfs iets modern. Zowel kleedje als grootmoeder hebben 2018 gehaald. Ze vertelt dat de beste tijd van haar leven was toen haar kinderen jong waren, maar ze kijkt naar mij. De generatie tussen ons is er niet meer en dat is verwarrend. Een volgende generatie na mij is er (voorlopig) nog niet op komst. Nog even op de kalender kijken en genieten van deze dag, in deze tijd.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.