Kamer 248

7 mrt. 2020 · 42 keer gelezen · 2 keer geliket

Een slome slok.

 

Beelden van je leven glijden door je keel

in een vreemd bed. Daarrond een erehaag

van de belangrijkste mensen.

 

Vochtige wangen waarin je nog geknepen hebt.

Tranen rollen voor jou een rode loper uit,

je hand wordt beurtelings toegedekt. 

 

Misschien is alles wel gezegd

lees ik in je ogen. In de gang loopt je tijd,

zijn genadeloze tred sterft weg.

 

Ik hoor het tochten in jou.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

7 mrt. 2020 · 42 keer gelezen · 2 keer geliket