Misschien is het leven wel een kamer
In die kamer is het feest
Er zijn mensen
Eten, drinken, liefde
Alles wat je kan wensen
Behalve stoelen
Want je zit nergens mee
In het begin
Sta je er middenin
Je leeft, je leert
Je amuseert je
Je lacht
Je verwacht
Dat alles altijd zo blijven zal
Maar je wordt wat ouder
Het wordt wat kouder
Mensen komen, mensen gaan
Niemand blijft
Niemand blijft bestaan
Ga je al weg?
Kom, blijf nog even zeg!
Je mist het meest
Wie er was en is geweest
Je wordt moe
En dan besef je
Dat je heel je leven afscheid neemt
Van degenen die vertrekken
Tot je zelf afscheid neemt
Van degenen die blijven
Je zucht en je denkt: verrek!
Daarom noemen ze een kamer een vertrek!