de tuinman die de dood in zijn vijver vond
had hem al dagen op voorhand in het vizier
gekregen
hij had hem zien spartelen
wanneer hij toevallig de andere richting opkeek
en ik mezelf zijdelings gadesloeg toen zijn
ruwe hand me uit het koele water
had getrokken
onder die ene eerste ster die aan het firmament
verschenen was
een zwarte vlek als geen ander, die daar
bebloed hing te drogen zonder van toeten of
blazen te weten
zonder belgerinkel, het leven schenkend
aan de afscheidskus waarmee ik zijn
vaderloze ziel te lijf had willen
gaan