klein sanatorium voor deze tijd

17 jan. 2020 · 11 keer gelezen · 0 keer geliket

vannacht met zo’n oude
typemachine in de weer geweest,
een amfitheater metalen armpjes,

slanke voorhamers die elkaar aflossen, 
eensgezind weerbarstige bladen
tegen de vlakte meppen en

tegelijkertijd een gordijn
omhoog hijsen, 
een zwarte doodskap
om het niet zo fraaie zicht van de inslag
te besparen, woorden ingeheid,

papiervezels potig gedrenkt,
een wagon die langs zijn
stotterend traject naar een

fietsbel loopt, op het einde
van de rit zegt

dat je moet zwaaien

aan de hendel als je weer opnieuw,
van vooraf aan
klaar was met de rest
achter je

te laten,
in een tijd dat je twee keer nadenkt
voor je je vinger ergens oplegt.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

17 jan. 2020 · 11 keer gelezen · 0 keer geliket